La Lukto de Joram - universala esperanto

Ili pašadas plu al sia eksterurba lodžejo, sed la
rabeno jam ne parolas kaj mergidžas en pripensojd.
La tutan posttagmezon li restas sur la teraso.
Ankoraw li demonstras gajetson al la filjino, kiam
li sidigas sin tšetable por la mandžoj, sed al
Edisa šajnas, ke liaj eldiroj plu ne sonas tiel
firmatonaj kiel en la mateno.
– “Tšu Patsjo tamen plu sertšus solvon?” ši
demandas enpense. Tiu nura eventalažo plenigas
šin per felitšo.
Tširkaw la tria horo de la sekfanta tago ne regas
la kutima movidžemo, kiel traditsie okazas post
granda festo. Malmulte da pilgrimantoj forlasas
la tšefurbon, eble detenataj de la *pentahemraj
eventoj. Tšio devas esti vigle diskutata por kolekti
amason da novažoj por la hejmrestintoj; oni devas
pripesi por kaj kontraw, avan ol fari
personan detsidon rilate la novan bapton; oni
devas awskulti la paroladojn kaj starigi
demandojn, multajn demandojn pri la Nova Ligo
kaj pri la far-otažoj; aw... oni devas aws kulti
refutojn far-de Altkonsilianoj sur la
Temploplatso, por povi arm-izi sin kontraw tiud
impetege kreskantad sektod de Galilujanoj.
Tiel-tši la elmigro el la urbo estas tiom magra.
Eniradas nur sensignifaj grupetoj de kamparanoj,
kiuj antawed pelas butšotan beston aw
transportas legomojn kaj fruktojn. Estas ili
homoj senstiaj pri la okazintažoj, kaj kiuj venas
207