La Lukto de Joram - universala esperanto

en via strato, vendatšas tšion kion mi volas tsedi
al li. Sed mi ne šatas tiun monuj-detrantšiston.
Plivole mi vidus vin tšion-tši enmerkatigi. Vi
estas honesta komertsisto, viro de pruvita fidelo,
kaj permesu al mi tion diri: amiko!”
– “Ni staras tiel fore unu disde la alia kiel Jehovo
kaj la Demono, tšar tsi estas pagano,” murmuras
la rabeno, sen ofenda intentso.
– “Ax, ne diru tion, Joram! Vi šatas art-verkojn
same kiel mi. Tïo kunligas nin, pli ol niaj komertsaj
intertraktoj”
– “Vi faras bildojn, kiuj estas idoloj. Tio fosas
abismon inter ni, netransireblan!” grumblas
Joram.
– “Tšar mi kredas je la dioj! Tšar mi estas
sintsera en mia arto!”
– “Homprofana dži estas, via arto! Egzistas nur
ünu Dio! Nïa Dio!”
– “Antawjudžo! Sed nu, ni ne denove kferelu pri
tio. Io alia pezas sur mia koro. Tšu vi konas
Jesuon el Nazaret?”
Tiel estas Joram surprizita pro tiu demando, ke li
dum kelkaj minutoj senparole alrigardas non
Filok. Kion volas tiu Heleno? Enmiksi sin en niajd
malpatsojd? Aw tšu tiu tšarpentisto rilatas al
lia arto!?
– “Li estas Judo, Galilujano!” awdigas Joram,
signifoplene.
– “Mi vin Judojn ne malamas!” sin defendas
Filok. “Kaj tserte ne tïun Judon! Mi konas Lin.
De proksime. Lin sekfis dum pluraj tagoj en
Galil-ujo.”
– “Mi vidis lin nur de malproksime, antaw
16