La Lukto de Joram - universala esperanto

lin por tiu-tši enuiga gardotasko, dum la tuta urbo
estas en kirlo kaj tawzo! Rigardu, senhalte
homoj preterhastas al la fortikažo Antonia. Ne
unu stipovas rakonti novažeton! Nunmomente tiu
stranga sortšisto tserte staras tie antaw la Kromkonsulo.
Lin akuzas la Altkonsiliaj Membroj. Kion
li farus nun? Tšu prediki; aw elprofiti la okazon
por grunded žeti tšiujn tiujn fisinjoregojn,
Kajafa kaj Pilatus enprene? Aw tšiujn dispeli, kiel
li faris kun la mon-šandžistoj en la Templo? Tšu
denove tšeestus paralizitoj, blinduloj, surduloj,
lepruloj, posedatoj, kiujn li kuratsus dum palpebrumo?
Kaj kiujn li poste intsitus kontraw siajd
judžistojd? Kaj... tšu li nun eble ekirigas ribelon,
pelante tšiujn Romenojn al la maro?»
«Mi brulas pro stivolemo! Awdu, tie oni vokas,
krias!... Damnu non Joram; kial li džuste hodiaw
devis frenezidži? Kaj kial džuste mi devas roli kiel
provoso tie-tši?... “Hej, viroj, virinoj, kio okazas?
Rakontu ion!”
– “Jesuo el Nazaret! Tie! Funde!”
– “Tion mi jam stias, idioto!”
La viroj kaj virinoj plued hastas. Suspirante la
gardisto ankorawfoje pašas tra la magazeno, por
kontroli tšu tiu agatsa 'frenezulo' restas trankfila.
Edisa dawre opservas la patron per larmoplenaj
okuloj. Ši ne bone komprenas kio okazis. La
gardisto nenion eksplikis. Nur diris: “Jen la oldulo.
Li estas freneza. Tenu lin endome!” Liajn
rimarkojn ši ne taksis seriozaj. La juna viro
sendube nomizas tiel la malkfieton de Patsjo. Pri
vera tawzidžo de ties pensokapablo ja ne povas
temi. Tamen la knabino restas zorgoplena. La
180