La Lukto de Joram - universala esperanto

menoj kaj detruos nian urbon kaj nian popolon!”
Tšiu membro staras perpleksa.
– “Vi komprenas nenion!” li tondras. “Tšu do ne
venas al vi en la pensojd, ke unu homo detsas
perei por la popolo, por ke la tuta natsio savatu?”
Joram salte levas sin kun kuradžo kaj ard-okuloj
de venk-onto. Per apenaw subigata jubiltono en
la votšo li elkrias:
– “Jen kion Li kapablegas, la Korfavorato de Jehovo,
la vera Mesio! Vi timas ribeladon, sed nian
helpon Li povas fatsile ignori por fondi Sian
regnon. Manpleno da lojaluloj sufitšas al Li, tšar
etš Siajn mortintojn Li stias revivigi por masakri
la malamikojn. Kaj Jehovo atestas favore al Lia
instruado per tiu-tši miraklo. Estas urdža tempo
por ni tšiuj anigi sin al Li kaj glorizi Lin kiel nian
Mesion; deklari Lin Redžo de Israel!”
Kajafa alrigardis la parolinton kiel furietsa besto
sian predon. Malantaw la flamanta frunto de tiutši
Sadukano, kiu neniam kredos je la fina
Relevidžo, fulmas kaj ardegas pensoj, kiujn li
klopodas ordigi:
– “Sentserba vi estas, Joram, kaj malinda instruisto
de Israel, pronontsante tiajn fiparolojn!
Kiu ja tsertigas al ni la awtentetson de tiu-tši
lawnoma mirigažo? Tšu vi do neniam awdis pri
homo kiu, post tri tagoj de šajnmorto, restaridžis
vivanta? Kiu povos nei ke tiu deluranto akiras
tši-maniere rimedon por entuziasmigi la amason?
Miraklo? Tšu tiu Lazar ne estas intima amiko de
la Galilujano? «Tsi rolifu kiel mortinto kaj mi
revivigos tsin, ili kredeble interkonsentis. Tšu la
Mesio? Ne! Alia konkludo trudas sin: la
138