La Lukto de Joram - universala esperanto

la stsenejo, sed lia idotso tamen estas diligenta
kaj lerta. Kaj la honestetso mem.
Kaj tšu Joram ankaw ne frotu al si la manojn pro
reakiro de influo en la Alta Tribunalo? Sarea plu
ne atakas lin. Neniam kontrawparolas. Ne nur la
rabenoj Josef kaj Nikodem kuradžige kapskuas al
li, sed ankaw aliaj egzegezistoj nun emas demeti
tšiun malamiketson rilate al lia persono aw
konvinko. Ree, oni dirus, de-post kiam ili plu ne
devas timi non Sarea. Kio do perswadis la avane
tiel atsidan kontrawulon? Joram ne stias, tšu tio
estas tributenda al li mem aw al la Mesio Jesuo.
Sed ligi pli forte al si la favoraton de la tšefpastro,
donante non Edisa kiel edzinon al lia filjo –
deziro de Sarea sendube – tio aperas al Joram
ne malkonsiderinda.
Joram iris for al la Templo. En la laborejo de la
Heleno silentidžis la frapado kaj tšizado. Edisa
enštelidžas. Tiu skulptado; ho! ši estas tielege
interesita pri dži! “Kiamaniere vi suktsesas, Filok,
finpretigi kapon tiel nete ke oni vere povas retrovi
en dži homajn trajtojn, homajn sentojn etš?”
Edisa supred levas aldorse starantan buston kaj
turnas džian vizadžon al si. Subite ši štonidžas;
mirfrapite rigardegas jen la artiston, jen la
bildon. Rapide kreskas ia konfuzo. Ši kredas
apenaw kion ši vidas. Filok ridetas.
– “Kiu... kio...?” balbutas la junvirino. “Kio...
kio... estas tio!”
– “Jes, kiu?” li demandas, ade ridetante.
111