La Lukto de Joram - universala esperanto

al la proksimulo superas la postulojn pri šabata
ripozo. “Ne faru judžon law simpla šajno,”
aldonas li admone, “sed judžu law justo.”
– “Tio povus esti dirita por mi persone,”
konsideras Joram. Lia senditetso kaj lia šabatoprofanado,
tiuj ja estas la detaloj pri kiuj mi
deziras lumon; kaj tuj mi ritsevas detsan
respondon, sen unu demando aw interrompo de
mia flanko. Tiuj paroloj tamen katenas ankaw la
aliajn tšeestantojn. Rigardu, iliaj koroj estas
videble malfermaj; senmove ili awskultas, avide
kaj humile. Tiu viro estas vera majstro, kfankam
li ne ritsevis lernejan eksertsadon.
En la vespero kiam Joram, sidanta antaw la
foliara festokabano, konversatsas kun Izboret kaj
Edisa pri la Nazaretano, li ne povas sufitše
emfazi kiel malkomplikita, interesa kaj trafa
estas la instru-metodo de tiu galiluja rabeno. Neniu
klarigisto en la Templo egalas lin en potentso
de dirmaniero kaj inspiro. Da malmodesta singlorado
neniu indiko. Li ne reklamas sin per vantaj
stioj nek per abunda tsitado el avanaj grandaj
majstroj; li parolas kfazaw en sia propra nomo,
kfankam li tiel modeste agnoskas: «Mia doktrino
ne estas de Mi.»
Kiel sendito, kia li anontsas sin, li kredeble
ritsevis spetsialajn privatrajtojn, kaj tial lia klarigo
pri la malaprobataj sanigoj dum Šabatotago
estus aktseptebla.
Joram ne pensas pri enformuligo de akuzo kontraw
Jesuod el Nazaret, por tion prezenti al la
Konsilio.
Kiam li malaperas en siad tendod por la nokta
44