La Lukto de Joram - universala esperanto

En la mateno, kiam Edisa malfermas la okulojn,
Joram estas ankoraw dormanta. Ši foriras en
silento. Iom post iom ši revenas kun la matenmandžo.
La patro vekidžas kaj alrigardas šin distrite.
La mandžažojn li lasas netušitaj. Apenaw
respondas kiam Edisa provas paroligi lin. La
knabino estas senkonsila. Ploretante ši iras
rakonti al la servistinoj pri la nekutima konduto
de sia patro. Egla konsilas alkonduki non Filok.
Edisa mem kuras al la najbaro.
– “Ho, Edisa, kia afabletso de vi!” krias la juna
viro tuje. “Tserte vi venas rigardi mian statuon?
Venu!” Li gvidas šin džis antaw la bildo de viro,
kiu šajnas, per unu supred levita mano, swelte
kaj majeste, ion krii al nevidato. “Vi ja povas
diveni kiu Li estas, tšu ne? Tiele mi vidis Lin,
kiam Li revokis non Lazar el la regno de
mortintoj. Tšu vi vidas tiun majestetson? Tšu vi
rimarkas tiun kontrolatan potentson en Li? Tiujn
okulojn, kiuj vidas trans niad vivod? Supertera
viro Li estas, plena je beletso, veretso kaj
simpletso, pura kyrios, Sinjorego, kaj tamen
batalanto... Ax, Edisa, vi ne rigardas... Kio estas?
Vi aspektas tiel korpremita!?”
– “Filok, patsjo kondutas tute nenature,”
ekploras la knabino. “Mi estas tiel maltrankfila.
Mi jam ne stias kion fari. Li plu ne parolas depost
hieraw. Venu vi, kaj provu paroligi lin. Mi
devas stii kio al li okazis!”
Filok tuje pretas helpi.
Je l'apero de la junulo sur la teraso, Joram
ritsevas ekskuon kaj rektigas sin. Li višas trans
siad fruntod kaj gapas kiel apenaw vekidžinta
150