La Lukto de Joram - universala esperanto

– “Ne faru tion, Izboret!” li diras subite, kaj tio
sonas kfazaw ordono.
– “Kial ne? Kaj vi mem estas Konsilia Membro!?”
– “Ne faru tion, Izboret, ne faru!”
Izboret algapas lin sobridžante. Li ne komprenas
la rabenon.
– “Vi, viroj de Judeujo, estas nefideblaj,” li
konkludas. Tšiam vi hezitas. Nure paroloj,
paroloj, paroloj!”
Baldaw li iras for, mishumore.
160
La vizito de Izboret pliprofundigis la sulkojn en la
vizadžo de Joram. Liaj okuloj rigardas trantše.
Kfazaw tšasate li kuras tied-reed, abrupte gestante.
Tširkaw lia bušo montridžas doloro. Tšu de
mensa aw de kora origino? Ke oni ne invitis lin al
la Konsilio, hieraw! Tšu pro timo pri
kontrawstaro? Nu, je la Templo: jes, li estus ilin
oponinta!
Joram malafable rigardas transed. Tše la najbara
laborejo movid etas io. Subite li rektigas sin.
“Jes,” li diras kurte. Geste alvokas non Filok. En
sia laborvesto la skulptisto tuje venas.
La rabeno ekmemoras ke nur la avanan tagon li
tielege kolere foreksilis la junan viron.
– “Filok, hieraw mi faris al tsi maljustažon.
Turmentate de elrevidžo, mi estis amarega kaj
senkontrola. Mi sidis en iu abisma puto de konfliktantaj
enigmoj, kiuj eskapas mian rezonkapablon.
Mi deziregis kompreni. Mi vane provis
veni al konsento kun mi mem. Volis resti spirite