La Lukto de Joram - universala esperanto

obeema šafo Li nur staradas tie. Kaj tamen, kiel
strange, neniu spuro de malkuradžo en lia sinteno!
Tra la submetidžo mem radias ne
miskomprenebla animforto.
Konsternite kaj senparole Joram rigardas la
stsenon.
– “Tšiu potentso estas al tsi donita! Demonstru
džin do, Dia Filjo de la Eternulo!” li awdas fiintsiti
unu el la ombroj.
– “Havu fidon, mia filjo, viaj pekoj estas
pardonitaj. Ekstaru kaj iru!” firidas alia.
– “Effata, malfermidžu!” mokinsultas tria, kaj li
frapas la mutulon sur la bušod.
– “Jen tsia kratšažo! Kuratsu do tsin mem per
dži, surdulo!” Estis Sarea kiu alvenis, kaj kiu
kratšis en la rezign-emad vizadžod.
Joram nun rekonas ankaw tseterajn konsilianojn,
kiuj tie-tši manifestas la fietson de sia karaktero:
Sabinti, Rabam, kaj Teras.
– “Abomenuloj!” li krias al ili. Kaj, turnante sin al
la šnurligito: “Majstro, frakasu tiujn rabobestojn!”
Sed la turmentato restas silenta. Li nur levas la
palpebrojn unu momenton por alrigardi non
Joram. Tiu intima kontakto ne penetras džis
l'animo de la rabeno, ekster si mem pro kolero
kaj indignidžo. Sed la kfar intsitegintoj sambate
kfazaw honte forlasas la ejatšon. Sarea ordonas
eniri al la gardistoj tše la pordo.
Tri fortmuskolaj viroj tuj alsaltas kaj pušegas la
kaptiton inter si. Per bastonoj ili atakas Lin, tiele
ke baldaw disflugas sangeroj.
– “Haltu, inferaj monstroj!!” komandas Joram.
170