La Lukto de Joram - universala esperanto

silentas, Edisa proponas ke ili same sertšu
dormon, sed tion li ne volas. La nokto tede
stretšidžas por la knabino kaj šiaj palpebroj
kelkafoje senvole fermfalas. Sed al Joram ne
venas en la pensojd sendi šin al krefto.
Delonge distrumpetatis fino de la dua noktogardo
sur la Antonia, kaj ankoraw videblas lumo en la
malantawa tšambro de la butiko. Edisa profunde
endormidžis, sed la rabeno sidas dawre
atendante. Fojon post fojo la memoro produktas
profetan tekstoparton, kiun la intelekto pesas kaj
repesas. Jen li taksas ilin tute klaraj, jen tute ne
aplikeblaj al Tiu, Kiun li nomizas Mesio. La
konfuzo brulas en lia latsidžinta tserbo. Iafoje li
pugnobatas siajn šwitantajn tempiojn, tšar la
pensoj senbride forgalopas.
Peza frapego je la enirpordo igas lin eksalti. Li
stias ke estas Filok. Pro pura eltšerpitetso la
Heleno preskaw falas en la brakojd de Joram.
– “Tšu tsi povis averti Lin?” tuj demandas la
rabeno, sen atento por tiu latsetso.
– “Vana kurado!” estas la kurta respondo.
Nun la rabeno rimarkas kiom peza la junviro
premas sur lia brako kaj li kondukas lin al la
malantawa tšambreto. La timvekitaj servistoj
pušas siajn kapojn en la magazenod. Edisa, kune
vekita, helpas per ripozosedžo kaj ofertas pokalon
da vino al Filok.
– “Tšu neniun renkontis?” insistas Joram.
La junulo, iom refortidžinta de la trinkažo, jam
prenas jesja en la bušod, sed li avizas male.
Kun intermetoj li rakontas pri sia esplorado,
unue en la Templo kaj poste en la urbo tše mul-
166