La Lukto de Joram - universala esperanto

kiu destsendis el la tšielo, aw dio malsupred
irinta de sur la Olympos, unu el la bonaj dioj, kiu
alportas bonan mesadžon el tie supre?”
Filok spiregas pro la ardo. Larmo glitas sur lia
vango dum li fiksrigardas antaw sid.
Joram kortušidžas siavitse. Li alrigardas la junan
viron kaj stias ke li... amas lin. Kia lojala koro!
Kia nobla menso! Neniam li renkontis idolanon
tiel pian je konvinko, tiel proksiman de lia propra
kredo.
Sed prava la Heleno tamen ne estas. Ne povas
esti! Jehovo en la Tšielo ne estas homo. La
Nazaretano, kiom ajn respektenda, estas homo.
Ne Dio! Dua dio ja ne eblas. «Mi estas la Sinjoro,
Mi estas sola. Ekster Mi egzistas neniu Dio,»
diras la Sinjoro tra Jesaja. Alegorie ni povus
nomizi lin «Filjo de Dio» se li estus la Mesio... jes,
së li estus Tiu.”
Joram provas klarigi tion al Filok, sed ne
suktsesas lin konvinki. La juna viro estas tiel
profunde konsternita en tuta sia animo, en la
kerno de sia sino, ke li restas sidanta kfazaw
elsadžigite, ne lasante enpenetri la parolojn de la
rabeno. Fine li levas sin kaj, kun peza maldžojo
sur la trajtoj, li iras malsupred.
Edisa subawskultis ilin, duonvoje sur la štuparo.
Ši nun fudžas; tamen štele ekrigardas de malantaw
angulo. Ši konstatas kun perplekso ke Filok
preteriras en tripaša distantso, ne rimarkante
šin.
La postan tagon la Nazaretano instruas en la
77