La Lukto de Joram - universala esperanto

de...
Ši interrompas la frazon, pensante pri la patro.
Kion tiu dirus, se li stius šin en jena malpia domo?
Dum momento ši staras kfazaw swenonta,
senkonsila.
– “O, Filok!” tiam sopirdžemas ši, neniam
rakontu al mia patro ke mi venis tied-tši!
Promesu al mi! Tšu vi promesas!?”
Senvole Filok ridetas. “Li bate regalus vin, vere?
Sed, kara Edisa, tšu vï tiam promesas ke ankaw
vi ne parolos kun via patro pri tiu-tši statuo? Neniam
diros ke mi – vane, o ve – intentsis verši
en džid ion tielege santan? Li anatejmus min. Kaj
mi ne volas ke via patro anatejmu min pro Rabi
Jesuo! Via patro estas bona kaj Jesuo estas bona!”
– “Jesjes,” ventegas ši eksitite. “Nun jam lasu
min for! Mi silentos! Mi silentos!”
Filok maltenas la pordon. Per unu salto la juna
virino flugas ekstered. Unu momenton ši restas
staranta, por esplori la tširkawažon, sed tiam ši
rapidegas al la džardeno de la patro. En la foliara
tendo ši kašas sin.
Momenton Filok silente postrigardas šin. “Edisa,
Edisa!” mole suspiras li, “se vi stius... se vi stius
kiom mi... amas vin!”
Per širego li sin deturnas. “Ne, ne,... mi... pagano...
hundo... en iliaj okuloj! ... Ho, tiu
damnita Judismo!”
Li turnas sin al la bildo. “Tsi, tšu dio? Ne, štono
tsi estas, štonažo! Nenio dia trovidžas en tsi!
Nenio!”
Per unu martela batego la statuo kušas sur la
55