La Lukto de Joram - universala esperanto

Sed la harmonetsa votšo kaj kfietaj paroloj de la
majstro efikas trankfilige. Kio šajne tšagrenas
iujn urbanojn.
– “Tšu ne estas tiu kiun ili volas mortigi? Jen li
diskursas publike, kaj neniu ion diras!” ili
flustras moke. “Kaj tamen, pri tiu ni stias de kie
li devenas, dum neniu tion stios pri la Mesio, kiam
Tiu venos!”
– “Vi do konas Min kaj stias de kie Mi estas!”
abrupte eligas la Nazaretano, kiu subite estas
levinta sin. “Mi ne venis proprainitsiate, sed Iu
elsendis Min, Kiu efektive havas la rajton tion
fari; tamen vi ne konas Tiun! Mi kontrawe Lin
konas, tšar tše Li Mi estas kaj de Li Mi ritsevis
mision!”
– “Denove tiu senditetso,” pensas Joram. “Kaj
kiamaniere tiu viro ekstias kion oni nur
murmuras?”
Avan ol Joram atingis arandžon de siaj pensoj,
aro da awskultantoj malantaw lia dorso
komentsas lawte kriatšadi. Homoj premas sin
antawed kaj žetas minatsojn al la trankfila,
kvankam severmiena, majstro. Joram kolere
turnas sin. “Kion vi stias pri la Skribažoj?” li
riprotšas. Judžados ni, kaj nia judžo estos justa!
Tiu-tši majstro havas plene la rajton paroli!”
Senhezite lin apogas kelkaj Galilujanoj.
– “Tšu la Mesio, kiam Tiu venos, iam povos verki
pli da mirigažoj ol Tiu-tši jam plenumis?” ili
demandas.
Multaj egzegezistoj, ankaw Sarea, ridatšante
fordirektas sin al la Antawkorto de la Virinoj.
Joram restas džis kiam la Nazaretano mem
46