La Lukto de Joram - universala esperanto

sipe fiera pri sia ege instruita filjo Jadus, kiu estas
bona kiel vino el Damasko, obeema kiel etulo,
milda kaj afabla en sotsieto kiel gaja Edžipto. Inter
tšiuj junaj Jeruzalemanoj li sendube estas la
plej lerta en komertsaj aferoj.
Edisa awskultas kun multe da bona volo, sed ne
komprenas kial tiu-tši alt-ofitsa Sadukano emas
resti tiel longe kaj intime en akompano de juna
virino kia ši.
Felitše la patro awdis la fremdsonan viran votšon
kaj li venas por konduki for la babilemulon. Kio
gvidis tied-tši la konfidaton de la tšefpastro?
Edisa estas stivola kaj restas proksima al la
tšambro, kie ši subawskultas la du rabenojn
konversadi jen lawte jen duonvotše.
Nun ili parolas pri Irad.
– “Tšu vi fidas lin?” demandas Sarea.
– “Plene!” respondas ia patro sen hezito.
– “Jes... do... li tute meritas vian fidon?”
– “Mi neniam trovis iun malhonestetson en li,”
diras la patro.
– “Tiu junularo tamen... Sed nu, fido estas fido,
tšu ne?”
Restas silente tie interne, kaj Edisa konjektas ja
ke šia patro tserbifas pri la paroloj de la vizitanto.
– “Sarea!” ši awdas la patron diri, ”la bonaj paroloj
el via bušo jam gajnis al mi la favoron de multaj
altaj membroj kaj la danko pro tio sonoras el
mia koro kiel trumpetsignalo en la Templo. Sed
ankoraw pli mi estus via šuldanto, se viaj lipoj
bonvolus esprimi kion pensas via klara menso
pri mia servisto.”
– “Efektive, amiko, mi volonte estus al vi utila.
104