La Lukto de Joram - universala esperanto

– “Vi estas la plej afabla filjinjo de tšiuj rabenoj!”
flatas li.
– “Mensoganto!” meditas la knabino, kiam la
unua agrabla impreso pro tiu flatažo jam pasis.
“Mensoganto! Mi në estas afabla por li!”
Ši komunikas tion ankaw al Filok. Ši ne stias
kial. Por la skulptisto ši jes estas afabla, jen la
vero. Kial, tion ši denove ne stias. Sed Filok neniam
parolis kiel Jadus. Kial ne? Ši tserte ne dirus:
«mensoganto!».
Spite sian avanan rimorson kaj pušate de ne
kontrawstar-ebla ina stivolemo, Edisa refoje riskas
engliti la atelieron de la pagana artisto, por
vidi kiel li praktikas sian metion. Rakontante ke
Sarea babilatšis tiajn apsurdažojn pri ši kaj pri
tiu Jadus, kaj plendante ke tiu 'rudžharulo' agas
tiel fikarese, ši vidas Filok rudžidži kaj piedbati la
grundon kaj ši awdas lin grintsigi la dentojn.
“Malbenita Judismo! Malbenita Judismo!” Ši ektremas.
Ši time rigardas tširkawed tšu iu subawskultas.
“Ne!” kapskuas ši. ”Ne! tion vi ne rajtas
diri! Benata de la Tšionpova estu Israel!”
– “Malbenita dži estas!” ripetas li.
– “Ne vere!” ši ripostas. “Vidu, Jesuo, kiun vi
nomizas Dio, estas ja Hebreo!”
– “Ne vere!” kapskuas li nun siavitse. “Ne Hebreo
tšar Diulo Li estas!”
Ši staras konsternite. Ekvidas enigmon. Se Li estas
Dio, tiamdo tšu Li ne povas esti Hebreo? Ni ja
estas Lia propra gento! Dio! Tšu Dio? Sed li ja
estas homo! Edisa neniel komprenas. Kaj Filok
asertas: Li estas Diulo! Tšu ši protestu: “Filok,
vi erarvagas”? Neniam! Kaj la patro tsertigas:
108