La Lukto de Joram - universala esperanto

entuziasme parolis al mi pri via artoverkažo,”
dawrigas li, “pretsipe pri statuo de nia
karmemora Majstro je la Krutso. Estus por mi
granda favoro povi tiun vidi.”
Filok džojas. Senprokraste li turnas sin kaj,
konsiderante ke la vizitantoj havos skrupulon
eniri lian paganan domon, li trenas la
krutsobildon džis en la pordejo.
Kfiete kaj atente Jakobus džin rigardas. Larmo
sur unu lia vango baldaw malkašas ke la porprezentažo
profunde emotsias lin. Li murmuras kelkajn
parolojn, inter kiuj distingeblas 'Majstro',
sed li ne fleksas la genuojn nek ekster-igas iun
ajn el siaj sentoj.
– “Tšu vi adoras tiun-tši bildon?” demandas li,
turnante sin al la artisto.
– “Ho, ne la štonan figuron mi adoras, sed Lin
mem, la Porprezentaton!” ripetas Filok, per la
paroloj kiujn li awdis de Edisa.
– “Bonfarate!” opinias Jakobus.
Nun li aliras la krutson kaj respekte kisas unu
el la najl-izitaj manoj.
– “Tšu vi kredas je Jesuo, Filjo de Dio, Savanto
de ni tšiuj?”
– “Mi kredas je Li kiel je l'unika Dio!” atestas Filok.
– “Tiukaze vi tserte deziras peristsison kaj bapton
en la Nomo de Patro, Filjo, kaj Santa Spirito?”
– “Tion mi efektive deziras,” deklaras Filok.
“Sed...” li haltas kfazaw pro subita krompenso.
Sed tiam li formizas detsidon. “Vi parolas pri
Patro kaj Filjo kaj pri Santa Spirito. Tšu tio faras
tri Diojn?” stivolegas li.
209