La Lukto de Joram - universala esperanto

Sed via natura sadžo komprenas: la rilato inter vi
kaj Irad, via estonta bofiljo eble, estas afero kiu
ne kontsernas min. Pardonu min se miaj paroloj
eble elvokis suspekton. Tio ne estis mia intentso!”
– “Mi ritsevis neniun peton por la mano de mia
filjino, Sarea. Sed se Irad tiel dezirus, tiamdo etš
pli estus beno por mi esti informita pri li. Parolu,
mi petas!”
– “Ho, neniel mi volas nomizati intriganto, amiko.
Je via insisto tamen mi sentas la devon doni pli
detalan klarigon. Sed ne tro grave taksu džin! Mi
nur awdis iam de flankpersonoj ke oni kulpigas
non Irad pri posedo de objekto kun dubinda deveno.
Kredeble pura kalumnio. Vi ja tsetere povus
fatsile trovi firman pruvon pri lia honestetso,
funde eksamenante liajn transagojn dum la
tempo de via foresto.”
– “Tion mi faros, Sarea!”
Edisa suktsesis sekfi la dženeralan temon de la
interparolado.
– “Tiu Irad!” ši murmuras. ”Mi neniam
konsideris lin kun favoro. Liaj okuloj ne rigardas
honeste. Jes Patsjo, vi bone trasertšu lian
elkalkulon. Vi tserte malkovros ion, tuttserte vi
malkovros ion!”
Šia patro ne estas urdžema. Malgraw tio la
paroloj de Sarea vekas en li iom singardan
atenton, kiam pliposte en sia urba butiko li vidas
non Irad kiel tšefkomizon aferanta. En la junulo,
kiu sentas sin opservata, Joram kredas rimarki
105