La Lukto de Joram - universala esperanto

impresus al koro kaj spirito? Per klara lingvažo?
Tserte, dži devas fari efikon. «Pli nete kaj fidele mi
džis nun ne suktsesis rekrei la admirindan
figuron de Jesuo el Nazaret. Estas ja la
turmentata, sufereganta, malhome mistraktata
martiro je la krutso. Šajnas kfazaw la muskoloj
ankoraw tremas, tšiuj tendenoj ankoraw
stretšidžas pro doloro. La supred tiritaj kalkanoj
tše la najlego, la spasme kurbigitaj fingroj, la
torditaj brakoj, la elartikigitaj šultroj, tšiu tiu
tordidžanta kaj ripozon sertšanta korpo – tiel mi
ensorbis la neforgeseblan stsenon. Supre de la
eltšerpita torso, kontraste kun la dise starantaj
sangogluitaj harstrioj, pendas la vizadžo:: Sen ia
signo pri vendžemo aw malamo, dži dawre regas
tšiujn suferojn kaj tradukas nur libervolan
submeton kaj kontsian rezignemon. La spektanto
povas legi *dajasadvon en tiuj trajtoj; en tiuj
sangoplenaj, duonfermitaj okuloj kaj dissternitaj
brakoj altirodeziron, kiu instigas onin doni sin al
la granda tširkawpreno, en plej sublima amo al
tiu aminda Suferanto.»
Filok levis sin dum sia kontemplado kaj lante
proksimigas sin al la krutsobildo.
– “Mi kompatas Vin,” diras li duonvotše. “Mi admiras
Vin. Mi dankas Vin, Jesuo!”
Li metas brakon tširkaw la skulptažod kaj kun
respektego kisas la malvarman frunton.
– “Sinjoro,” diras li, višante larmojn el siaj okuloj,
“Sinjoro, ion pli tawgan mi ne kapablis. Mi estas
tro mallerta por redoni la ne mezureblan amon,
kiun mi sentis en Vi dum Via torturo. Mi ne stipovis
skulpti la ardegon de Via dietso, tiel alte levi-
194