La Lukto de Joram - universala esperanto

proksimulon kiel sin mem, pli valoraj estas ol
tšiuj brul- kaj butš-oferažoj.”
– “Vi estas ne malproksima de la Dia Regno!”
lawdas lin la Majstro.
Joram idžas rudžvizadža pro džojo kaj fiero. Tšu
lia Mesio tie ne publike prenis partion por li? Per
lawdo ornamis? Pravigis lin kaj lian instruon džis
la lasta punto? Unikan Dion! Tiamaniere la
Santoleizito konfesis samokaze ke Li mem ne
estas dua Dio. Kaj plue: «Vi estas ne malproksima
de la Dia Regno! Tšu tio ne volas diri kfazaw:
«Mi idžos Redžo kaj vi ofitsos en Mia regno! ? Tuta
lia strebado de la pasintaj monatoj käj kontraw
la aliajd Membrojd de la Istaro, ne dezirantaj
tši-tiun Mesion kiel Redžon, käj kontraw nod Filok
kun ties novaldono al la pagana panteejo, tuta
tiu strebado jen klare aprobatas kaj konfirmatas.
Naskidžas jubilo en Joram, kiu sento igas lin
signifo-plene rigardi en la okulojd de la Membroj.
Sed awskultu, la diskuto ankoraw ne finidžis. La
turmentata Majstro nun mem petas opinion de la
Farisajoj:
– “Kies filjo estus la Mesio?” demandas Li.
– “La filjo de David!” sonoras tuja riposto.
– “Kiel tiamdo David, prilumata de la Inspiro,
povas alparoli Lin kiel Sinjoron, kiamdo li diras
«La Sinjoro parolis al mia Sinjoro: Eksidu tše
Mia destra mano, džis Mi faros viajn malamikojn
apogilo por viaj piedoj! Se David alparolis Lin
kiel Sinjoron, kiel do Li povis esti samokaze nur
lian idon?”
Joram rigididžas. Lia bušo malfermidžas pro
konstern-ego. Grandaj staras liaj okuloj.
147