La Lukto de Joram - universala esperanto

verkatas per la helpo de naturfortoj.”
– “Ni, kiuj spertis mirigažojn neniam vidis tiujn
fortojn!”
– “Tšar ilin kašas la servistaro de viaj dioj.”
– “Tio estas kruda kalumnio!”
– “Nur la vero.”
Plimulto el la awskultantoj levas la šultrojn kaj
iras for. Sarea kaj liaj kunuloj grimatsas kaj
deturnas sin. Baldaw restas tše Joram sole Filok.
– “Majstro,” diras la Heleno, “vi perdis la batalon.
Via demonstro finas per nenio. Vidu kiel ili
disiras.”
– “Kaj tsi, Filok, kial ankaw tsi ne iras for?”
– “Ankaw min vi ne konvinkis. Sed mi ne volas
fari al vi la ofendon foriri. Mi konsilas: pli bone
ekkonu la de vi mallawdatajn diojn kaj vi mem,
kiu estas sintsera, ligos vin al ili.”
– “Iru for de mi, filjo de Belial! Unu Dio estas
granda. Tiu dispremos tsian diaron!”
– “Kiam tio okazos, Joram? He, kiam tïon mi
ekvidos, tiam mi kredos je vïa Dio!”
– “Ke tsi povu iam travivi tion, Filok!”
Kiel statuo restas Joram. Liaj okuloj fiksrigardas
al la Santažo de la Santažoj. Enpense li vidas
Iun, Kiun li ne konas, Unu Kiu igos tšion klara
kion li hodiaw konfuzas; li stias. Ties parolo
plawdos pro pura klaro, kiel la vatro de Šiloax.
Tšar la avruma vazo estos Li, Kiud neniu malpuro
eniros aw eliros. La Liberiganto! La Savanto
de la Vero! Kiu igos libera je tšia eraro”
– “Filok, mia instruo ne finas per nenio,” diras li
trankfile. “Mi mem idžis pli sadža. Kion mi
hieraw starigis kiel mian opinion, tio hodiaw idžis
38