La Lukto de Joram - universala esperanto

grundo. Rompita. Ne riparebla.
Filok šrumpe falas sur blokod kaj ploras. Li ne
stias pro kio.
56
Spiregante kiel tšasata tservino, Edisa ensaltis la
lawbokabanon. Ši premas la du manojn spasme
sur la brustod kaj awskultas; ši timeme
tširkawspionas kaj subrigardas al la laborejo de
la najbaro. Tied, en tiud nepurad domod, ši penetris!
Tše idolano! Kaj Patsjo? Felitše li ne stias.
Filok restos silenta. Kion li petis? Tšu vi
promesas, ke vi neniam parolos pri tiu-tši bildo,
kara Edisa?”
– “Kara Edisa... kara... ” li diris. Tion li ne rajtis:
li estas gojo! Kial li diris tion? Kial? La idolano!
Kara Edisa...! Tšu mï estus dirinta: kara Filok?
Ankaw li ne rajtis diri: kara Edisa!... Tio ne
detsas, etš ne se li... min amus! Ši ekidžas
rigida. Kion ši pensas? Li šin ami! Tiu supozo
šajnas dolorigi šin. “Pagano! Idolano!” tremetas
en ši. Ne rajtas esti ke li amu šin; estas
sensentse. “Kaj ankaw mi ne rajtas ami lin!”
Ree ši ektremas, pli forte ol antawe. Tšu ši
enamidži en lid? Ami lin? Ši kovras la vizadžon
per la manoj. Tiam reveme fiksrigardas. Kio šin
pelis al lia verkejo? nun ši esploras. Ho jes, tiu
bildo! Ši nevole trovis džin bela. Tia dži ja estas,
tiu bildo de la granda, bona majstro. Filok diris
ke ankaw šia patro estas bona. Li, Filok ankaw
estas... ši ne kuradzas disvolvi la penson plu.
Tšu Filok bona? Ne, tšar li volas meti dian ion en