La Lukto de Joram - universala esperanto

Revivigo
Kun la unua galiluja karavano, eliranta la
Šafopordegon en la frumateno post tiu
Šabatotago, Joram kaj Edisa fudžas la
malsekuran, fanatan Jeruzalemon.
Ilia vojadžo pasas tra Jerixo. La novažo pri
krutsomorto de Tiu, Kiu balzamis malfelitšon en
tiom multe da koroj, alportas grandan konsternon
en la Jordan-urbo. En Pella de Pereujo
regas malpli da bedawro pri la okazintažoj: tie la
enigma Mathan instigas la lodžantojn al malamikaj
sentoj. En Tiberias, hejmloko de Izboret, la
rabeno ne volas haltoresti; plued li vojadžas, džis
Kapernaum. Tie li estas malpli konata kaj trovidžas
en proksimetso de la širia landlimo, kiun li
se bezone povus transiri. Tsetere, tiuloke li povas
trovi ripozon apud la frešiga lago kaj sendandžere
kolekti opiniojn de la homoj.
Al dekoj da ili li starigas saman demandon: “Tšu
vi povas kredi ke homo estas Dio?” La urbanoj
baldaw taksas lin mense tawzita kaj subridas
jam kiam ili vidas lin alveni.
– “Tšu homo Dio, oldulo?” mokas la strataj
bubatšoj. Tute serioze la maljuna rabeno sin
turnas kaj demandas tšu ili tion kapablas kredi.
“Ne, ne, tio ne eblas!” rediras iuj, pretendante
konvinkon. – “Kial ne? Tšio ja eblas!” šajnigas
aliaj. Kiel la infanoj, tiel la plenkreskuloj. “Ne,
tion mi ne povas, bona viro!” Sed trovidžas
187