La Lukto de Joram - universala esperanto

gardistojn kontraw la predikistod. Tie Sarea insult-atakis
la «nefidindajn forestantojn» kaj vin,
Majstron, li nomizis «la plej dandžera sekfanto de
la falsa profeto!”
Irad kredas esti parolinta sufitše. Lia lojaletso
denove estas demonstrita. Kaj lia sintseretso. Kaj
ankaw lia inklino al la Nazaretano. Joram nun
havas abundon da motivoj por favori sian
ditšiplon kaj komizon.
La rabeno dankas non Irad. Lawdas lian fideletson.
Promesas ke li faros proteston tše la Alta
Konsilio. La raporton pri la majstro el Galilujo, li
transdonos post la festo.
Kun profunda sinklino kaj per bombastaj
parolturnoj, Irad adiawdiras. Por Edisa li havas
spetsiale flatajn parolojn. Li fikse rigardas al šiaj
okuloj, esperante aproban dank-vorteton. Edisa
malforte riverentsas. Por Izboret la junulo havas
nur etan kapklinon. Joram faras al Irad la honoron
elkonduki lin.
– “Aroganta, tiu junviro!” murmuras Izboret, kiu
postrestas kun Edisa en la kabano.
– “Fihumila,” aldonas ši.
Tiam ili silentas. La knabino enpense grumblas
al Irad. “Se tiu devus diri al mi kara Edisa, mi
farus kiel li: averti la patron. Se tiu iam ekstius
pri mia vizito tše Filok!... Li ja ne kapablas
silenti! Filok jes kapablas. Sed Irad ankaw ne
estas artisto! Havas tsetere tro pezan nazon en
sia mallardža vizadžo por ankoraw pretendi je
beletso. Helena nazo estas pli platša...”
– “Kion vi opinias pri tiu averto?” demandas
Joram post sia reveno al la pensema gasto.
61