La Lukto de Joram - universala esperanto

ejon kaj prempušas en direkto al la romena
fortreso Antonia. Patro kaj filjino lasas sin esti
kunpušataj. Sur Gabatha, la derkagoro antaw la
enirejo de la fortikažo, estas konfuza bruo de
votšoj. Galilujanoj vokas kaj krias antaw la
tribuno sur kiu sidadas Pilatus, la guvernisto.
Joram awdas lin krii kun insisto insult-parolojn.
Temas pri la intentsataj arandžoj rilate al la
templotrezoro. Awdu! ie sonas longastretša
buktsena tono, sekfata de tri mallongaj ekpušoj.
Subite ekestas inter la tsentoj da manifestantoj
kirla kunpremado kaj kortremiga kriatšado. Kio
okazas? Klaboj levatas kaj surbatas la konsternitajn
Galilujanojn. Sub siaj okuloj Joram vidas
fali fortajn knabegojn. Tie kaj alie kaj tšie
tširkawe martelas bastonoj, kurbigas sin batatoj
kaj sonas krioj: “Perfido! perfido!”
La miloj sur la platso fudžas, premsekfataj de
tsentoj da bastonportistoj, kiuj desaltas de la
štona derkagoro.
– “Rapidu for, Edisa! Eble...” Ili dreed hastas al la
Temploplatso.
Ankaw tie swarmas nekutima maltrankfilo.
Armizitaj Romenoj sturmas kurpaše el la
fortreso. Aliaj soldatoj glitas per grimp-šnuregoj
de sur la tširkawstarantaj kolomoj kaj kuras al la
templovizitantoj, kiujn ili kunpelas en la pastrad
antawkortod.
– “Venu!” ordonas Joram denove. “Eble ekribelo
de la Galilujanoj. Mi ne volas partopreni!”
Senprokraste patro kaj filjino returnas al sia
vilao. Tie ili atendas la eventojn. Post mallonga
tempo aperas Izboret kaj Zamlex.
25