La Lukto de Joram - universala esperanto

unu momenton.
– “Tšu tsi konas ilin?” demandas la patro.
Edisa nee kapmovas surprizite. Tšu ankaw la
patro pri-atentis tiujn du kaj ilian gvidanton?
– “Mi jam vidis ilin ie,” ši konfesas, “sed tute ne
memoras kie.”
– “En la Templo, inter Lia ditšiplaro,” tsertas
Joram senhezite. Kaj senpere li aldonas: “Sed
tiamdo ankaw Li devas trovidži en la proksimetso!”
Tuje la maltrankfilo reflamas en Joram. Arde liaj
okuloj direktas sin al tšiuj flankoj, eksamenante
tšiun pilgrimgrupon, tšiun preterpasanton.
– “Se mi vidos Lin, mi devos Lin averti!”
– “Kiun Patsjo, por kio?”
– “Kaj Filok; tšu tsi vidas non Filok? Kie do
trafikumas tiu ulo?”
Edisa ne komprenas la subitan humoršandžidžon
de sia patro. Ši ne ritsevas klarigon. Joramšin
tiras en flankstratetod, kubutifas tra la homa
swarmo kaj hastas direkte al sia urba domo.
Senprokraste li demandas al la servistoj tšu venis
Filok. Je ilia nea respondo li irigas asististon al la
vilao kun tasko tuje plusendi la Helenon tše ties
alveno.
Post la vespermandžo Edisa popetse ekstias la
motivon de la ekspedego je-de Filok. Ši tamen
estas tro sorbita de la patra bonfarto, por deditši
multan atenton al tiu afero. Malstretšige ši babilas
pri farendažoj por la venonta granda festmandžo;
la patro ja foje kap-aprobas, sed fakte
nur lasas šin paroli. La magazenaj servistoj jam
delonge enlit-igis sin. Kiam Joram dawre
165