La Lukto de Joram - universala esperanto

judžo pri nepre unubloka Dio? Nur kredu je Lia
dietso, apud tiu de via Jehovo, kaj tšio idžos hela
por vi, same kiel por mi kaj por Edisa!”
– “Edisa? Tšu por Edisa!?”
Furietse Joram eksaltas. La junviro singarde
dreed pašas.
– “Krimulo! Tšu tsi deluris non Edisa al
apostatso!? Tsi fiatša paganhundo! Tsi serpento
de la infero! Mi mortebatos la filjinon, kiu perfidis
nian kredon! Kaj tsi, malaperu, tsi damnita
paganego! Neniam plu metu unu piedon en miad
domod!...”
La bojlanta maljunulo tretsaltas tied reed,
sertšante tawgan objekton por frapi la Helenon.
Lante la forpelato malsupred iras la štuparon.
Sube atendas Edisa.
– “Knabino, ne proksimigu vin al via patro. Li
estas koler-ega. Minatsas vin per morto. Forpelis
min. Nu, mi pardonas al li; li ja estas en kompleta
konfuzo. Estu tre singarda, aw prefere,
akompanu min hejmed, Edisa!”
La timigita knabino nekontsie faras pašon, sed
rehaltas.
– “Ne!” diras ši.
Filok iras for, sola.
Edisa intense awskultas tše la štuparo. Šia
patro lawte eldiras malbenojn. Tšu li venas? Ne,
li ree forigas sin. Iom malpli lawtas. Tute
mallawtas. Longatempe Edisa staras tie,
rigardante supred. Tšu ši kuradžu supred iri?
Singarde ši faras pašeton, ankoraw unu, kaj
plied al la tegmento. Sur la platejo ši vidas sian
patron en ripozosedžo, anhelantan. Silente ši iras
153