La Lukto de Joram - universala esperanto

40
Dandžera Tasko
En unu el la templaj salonegoj, apud la
Antawkorto de la Israelidoj, prezidis tšefpastro
Kajafa la altan kunsidon de la Sanhedrino.
– “La Nazaretano estas alvenonta,” diris li. “Tiu
sintruda egzegezisto, enofitsigita per neniu
surmeto de la manoj. Kiu vizitadis neniun
templan lernejon. La nova, pedanta, falsa Mesio!
Profananto de la Šabatotago! Lerta. Fluparola.
Kiu per la sekreta povo de Belzebub verkas
miraklojn. Kiu provas luri la ordinaran popolon.
Galilujon kontraw nid ribeligas. Abomenanto de
la Saduk-anoj, Farisajoj, kaj Adžuloj. Kiu
maltrafas neniun okazon hontigi plenklerajn
egzegezistojn. Perfid-ema despoto, kies ruzetso
egalas la malitsetson de la paganpastroj. Kiu nin
ignoras, nin timigi volas; eksigi el nia regno kaj
forpuši. Karaj Adžuloj de Israel, li kiun ni kondamnis
surloke, li venas! Mi diras al vi: jen lia
lasta entrepreno! En Judeujo li ne rajtis prepari
sian atentson kiel en Galilujo. Baldaw post sia
alveno li devos mal-aperi!”
La pli maljunaj kaj initsitaj rabenoj, tširkaw la
granda ronda tablo en la mezo de la tšambrego,
ruze ridetatšis aw dentogrintsis pro indigno. La
pli junaj, sidantaj sur benkoj lawlonge de la
muro, miris senšajne surprizite kaj komentsis
alparoli unu la aliajn kun impeta gestado.
Rabeno Sarea sidis apud la tšefpastro. Ne pro iu
alta ind-etso. Tšu ne tšiuj stiis ke li estas la plej