La Lukto de Joram - universala esperanto

– “Returned iru al tsia butiko, kupruma vulpo!” ši
mokas, “Edisa ne estas tie-tši. Kaj ankaw ne tie.
Ne plu Edisa iras al la ateliero! Filok ja venos
mem... kiam tsi tion ne vidos!”
Estas vero, tiel bone la najbaro jam komprenas
šin, ke li neniam proksimigas sin al la vilao, se
tie ne staras «sen dandžero» sur la teraso.
Sed kiam Misax tie postrestigas balailon, tiam li
jes kuradžas vizite enveni por eksponi antaw la
admirantaj okuloj de la virinoj, sian skulptolaboražon,
siajn modlurojn por juvelujoj, kestetoj, kaj
armoj. Tiam Misax kaj Egla – nejudaj sklavinoj –
baldaw aprobe kapsignas kaj eklaboras aliloke.
Nun la du junaj homoj sendžene konversas pri
multaj uloj kaj umoj kaj tserte ankaw pri la lastaj
novažoj kaj rakontoj rilate la miraklulon el Galilujo.
Por Filok tiu subjekto estas neniam eltšerpita.
– “En mia spirito mi portas Lian bildon, Edisa.
Ne: Lia bildo portas mian spiriton. Dži posedas
min tute... Ax, mi deliras... Tiu bildo kreskadas
en mi. Rave belaj estas Liaj vizadžotrajtoj; tšio,
kio estas bona kaj nobla el dži radias. En dži
kušas plej alta majestetso. Dži ankoraw ne estas
plene kreskinta, kaj jam staras kompleta antaw
miaj mensaj okuloj, tio kion mi deziras vidi...”
– “La Nazaretano, la viro kiun vi nomizas dio, tšu
ne?”
– “Vi eldiris džin, Edisa, dio. Ax ve, kia mi devas
Lin modli? Kia mi devas Lin tšizi? Helpu min,
Edisa, kaj diru al mi kia vi vidas tiun Homon,
tiun dion, tšar ankaw vi kredas je Lia dietso, tšu
ne?”
118