La Lukto de Joram - universala esperanto

“Krutsifu lin, krutsifu lin!”, mutigante liajn
parolojn.
Iu subite frapas la ponardon el lia pugno. Fortega
mano kaptas lin tšenuke, trenante lin for. Ekster
la homamaso Joram rekonas sian gardiston. La
viro firmtenas la trantšilegon, pušante la rabenon
ree sur la stratod: “Kaduka idioto! Rapide reed,
ol estos tsia lasta vivmomento!” li minatsas kolerege.
Tše la dompordo kun džojo bonvenigas ilin Edisa,
sed la ponardo terurigas šin.
– “Tenu tiun-tši frenezulon interne, aw mi...” La
provoso sovadže montras la armilon. Edisa
elpušas krieton kaj tiras sian patron kun si en la
domod. Tšu Patsjo do efektive malprudentidžis?»
Peze anhelante tiu eksidas en sia sedžego. Kiam
la malkfieta gardisto ree komentsas tšied pašadi,
ši awdas la patron flustri: “Mi ne rajtas resti
pasiva. Mi devas fari tšion eblan por savi Lin el la
ungegoj de tiuj hienoj! Alvoku non Filok!”
– “Tšu Filok? Sed kie mi trovus lin, Patsjo?”
– “Sendube sur la romena platso!”
– “Tšu la gardisto permesos, Patsjo?”
– “Tsi pravas, kara, tion li ne toleros. Tsetere en
tiu granda hom-amaso tsi ne retrovos lin.”
Edisa jubilas en si mem. Ne, tiamaniere ne
rezonus mensa malsanulo. La patro estas
sanspirita!
– “Kion vi dezirus fari, Patsjo?” demandas la
knabino.
– “Ke Filok provu savi Lin. Sed tio jam ne eblos.
Ni povas ja nur džisatendi la okazažojn.” Plorgutoj
komentsas deflui sur liaj vangoj. Baldaw li
184