La Lukto de Joram - universala esperanto

antawed, pašon post pašo supred law la ekstera
štuparo, tute en pensado volvita.
La knabino ne kuradžas ekmovi piedon. Ši vidas
sian patron sur la tegmentoteraso movi sin en
direkto al la ripozosedžoj. Kio misas? Pro kio li
tiel senatente preterpasis? Ši ekas al la štuparo,
sed tamen ne kuradžas surpaši džin. Tšagrenite
ši awskultas. Nenio plu movas sin tie supre.
Štupon post štupo ši aliras la terason kaj
esploras la patron eldistantse. Li kušas senmove,
kun malfermitaj okuloj. Tšu ši proksimigu sin?
Ši ne kuradžas kaj ree malsupred iras.
Senkonsile ši awskultas denove. Poste eniras la
domon, ordonas al la servistinoj prepari la
vesprmandžan tablon kaj eksidas
enprofundidžante en malgajajd pensojd. La dungitinoj
algapas šin konfuzite kaj flustras unu al
la aliaj. Kiam Misax gestas al sia mastrino, ke la
mandžažoj estas pretaj, la knab-ino ree suriras la
štuparon:
– “Patsjo! Patsjo!”
– “Jes,” respondas li sen alrigardo.
Edisa foriras. Joram ne venas. Vesperidžas. Idžas
malluma. Ankoraw li ne donas signon. Altagrade
maltrankfila, sed detside, Edisa denove iras al li.
Ši trovas lin dormanta kaj regule spiranta.
– “Dank'al Jehovo!” ši murmuras. Singarde ši
sternas lanan teksažon sur lid. Tiam ši mem
kušigas sin sur alia ripozokrefto kaj volvas ankaw
sin mem en kovrilod. Dum la duona nokto ši
maldormas; tiam ankaw šiaj palpebroj fermidžas.
149