La Lukto de Joram - universala esperanto

ke la Alta Konsilio havas la firman intentson peli
vian novan Dion al morto?”
Filok palidžas.
– “Vere,” Joram dawrigas. “Kiu konas Lian restadlokon,
devas tuj komuniki džin al la Konsilistaro.”
– “Via Alta Istaro neniom kontsernas min!”
malestime elkratšas la Heleno.
– “Tšu tsï stias kie Li trovidžas?
La junulo restas muta.
– “Tiukaze senprokraste iru kaj avertu Lin,” diras
Joram.
– “Ho, sed mi tute ne stias!... Tamen šajnas al mi,
ke mi povos retrovi Lin. Mi iros sertši. Mi tserte
avertos Lin!”
Filok jam pretas iri subed, sed la rabeno revokas
lin. Turmentantaj pensoj baraktas en la spirito
de Joram. Tšu mi, Konsilia Membro, tšu mi
havas la rajton tiele agi?» li demandas al si
timeme. «Sed ili faris detsidon ekster mia stio!
Kaj Jesuo tsertege estas la Mesio! Etš se Li troigis,
farante tiun konsternan deklaron rilate la
Filjon de David! Kaj Lia «Ve, ve al vi!» estis nur
arogantažo!»
Subite atakas non Joram granda angoro. Tšu ne
tiu ve-proklamo tselus ankaw lin mem, kia terura
awguro!? Lia koro kuntiridžas. Ne, ne, ne, li ne
volas esti hypokrito, ne volas simili blanke farbizitan
tombon plenan je putridžo, ne volas esti
blinda gvidisto!
– “Jesuo estas la Mesio!” elkrias lia bušo. “Li
estas justulo! Eble pro malespero aw trokuradžo
tserbe tawzidžinta kaj devojidžinta. Homnaturo
162