La Lukto de Joram - universala esperanto

atsus lepron kaj aliajn malsanojn. Aliuj, pretsipe
la skriboklarigistoj, konsideras lin mesith, kiu
malsantigas la Šabatfeston kaj mandžas per
nelavitaj manoj. Envere tiajn aferojn ne farus
santoleifito de Jehovo! Almenaw ne se, nu jes, se
li, estante delegito de Dio mem, ne ritsevis la rajton
estigi reformizojn kfazaw kiel nova Moseo.
Estus tio aprobinda, dezirinda, kaj vere tawga
tasko por la Mesio! Estus ankaw kunforme kun
la Skriboj. La Synhedro rolas ja kia malvigla
biena administristaro tše iuj ledžorompoj, tše
manko je respekto en la Sinjora Domego, kaj
same tie kie abundo da dubindaj eksplikoj igas la
Ledžon malaplikebla, aw tie kie trouzo de
potentso, de kruelo kaj malnoblažoj fare de
eminentuloj intsitas la popolon. Ke Josef,
Nikodem, kaj mi al tio montris, estis por la aliaj
– pleje ankoraw por la tšefpastroj – osto en la
gordžo!
Joram ankoraw konstruadas siajn altajn
esperojn pri la Mesio, kiam lia filjino supred
pašas la štuparon. Ši anontsas la viziton de
Filok, la najbaro. Je signo de sia patro, Edisa
supred gestas la Helenon.
– “Saluton!” sonas simple, ire kaj revene, kfazaw
inter du amikoj. Ambaw bone stias kial ili
forlasas sian judan aw grekan salutmanieron:
mentsii tše tio Jehovon aw la pagandiaron, povus
ja alporti militon anstataw profiton.
La vizitanto estas helena homtipo de okulfrape
harmon-etsa kaj swelta staturo. Tšarma juna
viro de dudek-kfino eble, kun dignoplenaj trajtoj,
rekta nazo, lardžaj malhelaj brovoj kaj frešaj
13