La Lukto de Joram - universala esperanto

eturne.
154
Joram longe kušas kfazaw frakasita. Finfine li
frotas sian kapon. Malrapide senstretšidžas liaj
nervoj kaj muskoloj. Liaj brakoj pendas sen
vigletso. Lia kapo falas oblikfe. Li kušas kfazaw li
estus senkontsia.
Pliposte en la tago li vagas sentsele. Ekhaltas foje
por rezonadi al si mem. “Maldigna! Orgojla!”
grumblas li interrompe.
Iu brueto sube en la domi džispenetras lin. Li
ekpensas pri sia filjino. Edisa? Edisa! Tšu mi
diris ke mi mortigos šin?
Li alproksimas la štuparon. Sed revenas. Pro kio
mi ne agas?»
Li staras senmove. Ne, ne fari tion. Ši ne jam
estas perdita. Devas nur gardi šin kontraw tiud
paganod. Konvinki šin... jam suktsesos!
Ekde la štuparo li vokas šian nomon. Edisa
awdas kaj ektremas. Li vokas refoje. Ši hezitas
sur la unua štupo.
– “Venu,” li diras milde. “Venu nur, mi deziras
paroli al tsi private.”
Li mem iras malsupred kaj kondukas sian filjinon
en la džardenod.
– “Patsjo, tšu vi retrankfilidžis?” demandas Edisa.
“Venu en la domod. Unue mandžu iom.”
– “Ne ne, pli poste,” mangestas li. “Mi devas ion
diri al tsi. La pagano forluras tsin, tšu ne vere?”
Al Edisa honto ekardigas la vangojn. “Nu, tio ne
okazos plu, serenigas li. Mi malpermesis la en-