La Lukto de Joram - universala esperanto

– “Filok! Tsi ankoraw nenion rakontis al ni. Eksidu
tamen, kaj informu nin pri la viditažoj!”
La junviro nun eksidas sed silentas kelke da
momentoj. Mi sekfis Lin, mošta Joram, sekfis
Lin tra tuta Pereujo. Mi vidis Lian maldžojon,
sintseran aflikton, kiam oni portis al Li la stiigon:
«Tiu kiun Vi amas, estas tre malsana.» Sed la
sufero malaperis kiam Li rigardis supred al la
Tšielo kaj proklamis: Tiu-tši malsano servos por
glorizi la Filjon de Dio. Kaj ni tšiuj estis mirfrapitaj
tšar Li ne tuje ekiris. Sed poste Li tamen
ekvojadžis. Lawlonge de la vojo Li felitšigis
ankoraw multajn. En Betania la homoj lamentis
kaj ploris, tšar Lazar estis mortinta jam kaj
entombigita. Lia kadavro ja komentsis odoratši.
Tiam Li admonis la senesperan fratinon: «Tsia
frato relevidžos... Mi estas la Relevidžo kaj la Vivo.
Kaj šandžidžis Lia vizadžo, kfazaw elinterne
io liberidžis alekstere. Ne priskribebla majesto
envolvis Lin. Kun la parentsoj de la mortinto Li
iris al la tombo; kaj Li ploris, profunde tušita. La
enirejan štonegon oni rulis flanked. Kadavra
fetoro elfluis. La Sinjoro rigardis tšieled kaj
predžis. En tiu momento mi spektis la plej
misteran bildon kiun oni povas imagi. Flamo
šajnis en Li bruligita, la flamo de dietsa Art-isto,
disradianta profundan sadžon kaj gigantan
kreopovon. Nedireble belega estis Lia aspekto.
Dignege kaj glore konturita kontraw la smeralda
fundo de palmarboj. Santega mistiketso radiis el
Lia estažo. Lia rigardo penetris en aliad mondod,
nekonata de ni. Lia frunto brilis per miriga lumo.
Tuta Lia staturo estis unusola sublima potentso,
140