La Lukto de Joram - universala esperanto

Aludante la žus alportitan vatron, la Nazaretano
ekkrias: “Kiu soifas, tiu venu al Mi kaj trinku!
Kiu kredas je Mi, el ties sino ekšprutsos, law la
vortoj de la Skribo, fluoj de vivanta vatro!”
– “Tio indikas profetažon de Jexeskel,” flustras
Joram al sia filjino.
– “Tiu-tši envere estas la Profeto!” diras iu.
– “Li estas la Mesio mem!” asertas Galilujanoj.
Kelkaj sin alproksimigintaj Synhedranoj krias:
“Tšu la Mesio venus el Galilujo?” Je tio ili signalgestas
malantawed. Tie staras gardistoj kiuj
senprokraste pušas antawed. Multaj awskultantoj
baras al ili la vojon. Tšu rezultos batalo? La
Romenoj stretšas siajn kolojn. La gvardistoj montras
hezitemon. Estas malakordo inter ili. Ili staras
kaj awskultas la lernigiston kiun ili devus
ekkapti. Nenion atinginte tšiuj returne iras al siaj
tšefoj.
– “Kial vi ne kuntrenis lin!?” siblas Sarea. Liaj
okuloj fajreras kaj lia kutime pala vizadžo nun
estas rudža pro kolero.
– “Neniam iu parolis kiel tiu-tši viro!” ili
respondas.
– “Tšu ankaw vi estas mystifitaj? Tšu etš nur unu
el la Konsilianoj kredas je li?”
Tie estas Nikodem, membro de la Aro:
– “Tšu nia Ledžo do kondamnas personon sen
avana protseso, kaj sen avane esplori liajn
farojn?”
Izboret aklamas el distantso kaj ankaw Joram,
alproksimiginte sin, kunsentas kun la parolinto.
– “Tšu ankaw vi estas tiaspetsa Galilujano!?”
kritšas Sarea.
66