La Lukto de Joram - universala esperanto

vi ne havas la plej bonan, ne, de malproksime ne
la elektitažon de tio kio forlasas mian
artmetiejon. La ebur-ostajn dekoratsažojn, kiujn
mi havigas al vi, vi povas nomizi platšaj kaj
gustoplenaj, se vi volas. Sed tšiuj tiuj belažoj, tiuj
bukloj kaj linioj kaj tšiamaj garnituroj...! Ba! Ne
estas en ili spirito, ne animo, ne vivo! Tio ne
parolas al la sentaro! Diletantažo dži estas,
kromafero vide al tšio alia, al la vera artistetso
kiu tiklas kaj ekkaptas, kiu elvokas entuziasmon
aw malinklinon, admiron aw kompaton,
honoradon, aw abomenon, tšar dži estas la vivo,
homa vivo, koro!”
Kun sagatsa rideto Joram estas awskultinta. Li
jam stias kied tselas la Heleno.
– “Vi ne faros al vi tšizitajn bildojn! diras la
Sinjoro, nia Dio. Kaj mia destra mano elsekidžu
se mi lasos min alluri al vendado de viaj
homfiguroj! kontrawas Joram.
Malprava vi estas, Joram, ege malprava! Nun vi
vendas nur al homoj de viaj raso kaj religio, aw ja
preskaw el-metite. Sed permesu al mi dekoratsi
viajn valorkestojn kaj kreftojn per modeloj de
homoj, bestoj kaj dioj – laboro, kiu estas kara al
mi – kaj via vendado duoblidžos, trioblidžos per
unu bato! Romenoj kaj Helenoj, Širianoj kaj
Edžiptoj kaj tšiuj fremduloj en la lando kuratakos
vian butikon, kaj via magazeno idžos tro
malvasta!”
– “Neniam!” ripetas Joram malvarme.
– “Ne por mi mem mi diras tion,” reparolas Filok.
“La kuprum-kolora Edžipto kun sia maldika
korpo kaj sia plat-gladita kap-hararo, kiu lodžas
15