La Lukto de Joram - universala esperanto

kaj amo? Homo en unu vorto, harmone elkreskinta
je tšio kio la homan koron iam ornamis
per ideala belo?”
– “Filok, tia estas neniu sur Tero! Tia povus esti
nur la Plejaltulo, se Gi iam devus aperi inter ni
homoj!”
– “Vi pravas, Edisa. Kaj tamen, šajnas al mi, en
la Homo kiun mi deziras enbildigi, tšio-tši iel entenatas”
La okuloj de la knabino lardže malfermas sin:
“Aa; nun mi komprenas vin, Filok! Vi fakte volas
fari dion! Iun dion por adoradi! Kia blasfemo! Ax,
mi forgesis ke vi estas gojo! Fi, fi, kaj mi, mi trovidžas
en pagana domo!!”
Per abrupta swingo ši turnas sin. Filok haste
žetfermas la pordon.
– “Edisa, viaj paroloj frapas min per miro! Mi
tšiam kredis ke estas mia tselo refari personažon
kun supera anima vivo; nun kontrawe mi
konstatas, ke sentsie mi strebas efektive al tio
kion vi diras. Sed nepre ne pensu, ke mi volas
adoradi la laboron de miaj manoj! Ne ne, tion mi
ne intentsas!!"
Nun la junvirino vere ektimas. Ši tiregas je la
pordo.
– “Gojo!” time tremetas sur šiaj lipoj.
– “Edisa, Edisa, kara! Awskultu min!” petegas
Filok. “Mi... mi kredas... mi dubas...! Tšu tiu via
majstro ne estas... supera entito?”
Ree lardžidžas šiaj okuloj. Denove ši kaptas la
pordan anson.
– “Lasu min for! Lasu min for!” ši krias. “Jehovo
min punos tšar idolanon mi..., tšar en la domo
54