Minder pretentie, meer ambitie - Oapen

ontwikkelingshulp vormgeven139nen voordat zij landen voor hulp of een lening in aanmerking laten komen (Felipeen Usui 2008; ieo 2007; Maxwell 2005; Rodrik 2007; Stiglitz 2008; wrr 2001).Dat een dergelijke benadering analytisch wellicht bevredigender was, maarbeleidsmatig minder richtinggevend, realiseerden belangrijke donoren zich ookwel. Als eerste stap naar een nieuwe langetermijnstrategie publiceerde de Wereldbank(World Bank 2007) in 2007 dan ook een rapport dat was opgesteld door eenteam onder leiding van de toenmalige chief economist van de bank François Bourguignon,waarin de contouren van een nieuwe benadering zichtbaar zijn. Debelangrijkste principes voor ontwikkelingsstrategieën zijn volgens deze publicatietegenwoordig minder doctrinair dan in het verleden. De auteurs noemen dat “amajor evolution from the days of structural adjustment and the WashingtonConsensus”. Over zes principes bestaat volgens dit rapport inmiddels internationaalovereenstemming.Tabel 5.4Wereldbank: “Brede overeenstemming over zes kernprincipes”1. Groei is cruciaal voor armoedevermindering2. Duurzame groei en vermindering van armoede vereisen aandacht voor de verdeling van inkomen enkansen3. De belangrijkste agent voor groei is de private sector, maar de publieke sector heeft een essentiële faciliterenderol4. Openheid en een dynamische exportsector zijn krachtige drivers voor ontwikkeling, maar debat blijftnodig over de beste manier om deze resultaten te behalen en om exportontwikkeling bevorderen. En eris erkenning voor de kosten van liberalisering voor sommige bevolkingsgroepen5. Good governance en institutionele capaciteit zijn essentieel voor duurzame ontwikkeling, maar erbestaat geen uniek governance traject6. Er bestaat geen uniek sjabloon voor ontwikkeling, en onderkend wordt dat groei niet altijd het resultaatis van een lineaire combinatie van ‘fundamenteel bepalende factoren’ zoals gepostuleerd in de gebruikelijkegroeimodellen. Sommige elementen kunnen met name van belang zijn op sommige momentenen in sommige gevallen, waardoor het model in hoge mate non-lineair, complex en landenspecifiekwordtBron: Wereldbank 2007Het proces van het afsterven van de Washington Consensus krijgt, naar het zichlaat aanzien, zijn apotheose met het verschijnen van het rapport van de in 2007ingestelde Commission on Growth and Development, die mede door Nederlandgesponsord werd, waarin gerenommeerde beleidsmakers en wetenschappersonder leiding van Nobelprijswinnaar Michael Spence, de stand van zaken opmaak-