Minder pretentie, meer ambitie - Oapen

specifieker zijn: hulp professionaliseren213niet namens de Surinaamse bevolking sprak. Het is daarom van belang datdonoren hun interventiebeleid actief bespreken en zoeken naar methoden omburgers in ontwikkelingslanden daarbij te betrekken, zonder democratischestructuren en verhoudingen te ondermijnen.Wat uit deze verantwoordingscyclus komt zou een groot gewicht moeten hebbenbij politieke beslissingen in Nederland. In de Verklaring van Parijs (2005) en laterin Accra (2008) is het belang van mutual accountability weliswaar benadrukt,maar de betekenis daarvan is vooral dat overheden elkaar wederzijds rekenschapverschuldigd zijn, en in de praktijk kent dit principe nog weinig operationelemechanismen (oecd/dac 2008a). Voorbeelden die er wel zijn laten vooral zienhoe moeilijk het is om goede instrumenten te ontwikkelen: soms leidt dat tot eenspecialistisch en technisch proces (zoals in Vietnam), en soms ontstaat een nieuweparallelle structuur in de vorm van een ‘parlement’ van stakeholders dat is opgezetnaast de bestaande structuren (zoals in Mozambique) (Steer en Wathne 2009). Datlaatste is de Wereldbank overigens ook van plan. Nederland zou ook meer kunnenexperimenteren met dergelijke vormen van verantwoording: waarom zou bijvoorbeeldniet gewerkt kunnen worden met een evaluatieverslag van een lokaleombudsman?Onder professionals: lerenProfessionele ontwikkelingshulp veronderstelt dat uitvoerders meer speelruimtekrijgen en daarover op hoofdlijnen verantwoording verontschuldigd zijn aan degeëigende politieke gremia, zowel hier als daar. Dat veronderstelt dat sprake is vanonderlinge, professionele verantwoording, en dat er geleerd wordt van wat er goeden fout gaat. Na zestig jaar hulp mag een professionele interventie-ethiek overhulp worden verwacht, met een idee waarom of wanneer je mag interveniëren enwanneer je dat beter kan laten. In de ontwikkelingshulpsector is echter een tekortaan professionele uitwisseling en kritische reflectie op interventies. Hoe aan hetvereiste lerend vermogen vorm te geven?In het Verenigd Koninkrijk wordt in dit kader wel gesproken over gedragscodesvoor ontwikkelingsorganisaties, met name om perverse gevolgen van hulp tegente gaan. Zo speelt de vraag of lokaal personeel in dienst van een door een donorgefinancierde ngo maximaal evenveel betaald zou mogen krijgen als overheidspersoneel.Daarover (en over vergelijkbare kwesties) onderlinge afspraken makenis belangrijk, en dat zou in internationaal verband moeten gebeuren. Nog essentiëleris het dat verantwoording een bijdrage zou moeten leveren aan een leerproces.Alleen door te leren van zowel successen als mislukkingen kunneninterventies verbeteren, en dat betekent dat keer op keer bekeken moet worden ofverwachte uitkomsten van interventies inderdaad optreden. Als dat niet het gevalblijkt te zijn, moet worden uitgezocht waarom niet en wat er dan anders is gegaandan verwacht werd. Dit wordt wel verticale feedback genoemd: kennis en