Minder pretentie, meer ambitie - Oapen

244 minder pretentie, meer ambitiestaten kunnen niet langer worden beschouwd als autonome afgesloten eenheden,verliezen het monopolie op economische, politieke en militaire macht, en delendie in toenemende mate met transnationaal opererende organisaties als multinationals,ngo’s, politieke multilaterale organisaties, maar ook criminele en terroristischeorganisaties. Mondiale interdependenties nemen toe en internationaliserendehandel, financiële stromen en productie (economische globalisering),grensoverschrijdende communicatie en mondiale uitdagingen zetten landen diemet elkaar concurreren er tevens toe aan om gemeenschappelijke belangen na testreven. Dat gebeurt in een wereld die niet langer gedomineerd wordt door ééngrootmacht, maar die in toenemende mate verschillende belangrijke regionale ennationale machtscentra kent (Gu et al. 2007).Ontwikkelingdoelen raken hierdoor ook meer verknoopt met ander beleids -terreinen, en van ontwikkelingsbeleid wordt vaker gevraagd om niet alleen aan‘pure’ ontwikkelingsdoelen bij te dragen maar tevens een partner te worden ininternationale samenwerking voor andere doelen, en daarvoor samen te werkenmet niet traditionele ontwikkelingsactoren in Noord en Zuid. Idealiter kan ditertoe leiden dat de leverage van ontwikkelingshulp effectiever gebruikt wordt omop andere beleidsterreinen tot oplossingen te komen voor mondiale problemendie positief zijn voor ontwikkeling, maar dat is geen vanzelf-sprekendheid.Cofinanciering en de gezamenlijke inzet van ontwikkelingshulp en financiëlemiddelen van andere partijen kunnen daarbij aan de orde zijn, en dat heeftmogelijk gevolgen voor de definitie van wat tot officiële ontwikkelingshulpoda gerekend mag worden (ecdpm 2009b). Het is zaak daar zorgvuldig maarconstructief naar te kijken (Severino en Ray 2009). Hoe donorlanden omgaanmet de in 1970 in de vn afgesproken (en sindsdien veelvuldig herbevestigde)0,7 procent oda-norm, wordt internationaal gezien als “indicatie voor debereidheid van regeringen om te voldoen aan internationaal overeengekomenverplichtingen met betrekking tot de sociale en economische ontwikkeling vanontwikkelings-landen” (Stokke 2009: 512). Tegelijkertijd zijn definities vanoda niet voor eeuwig gegeven; ze dienen een reflectie te zijn van het denken overwat een verantwoorde ontwikkelingsstrategie is. Ze variëren ook sinds de dacvan de oeso het in 1969 voor het eerst eens werd over wat tot oda gerekendmag worden. Over de definitie lopen ook nu verschillende discussies. Zo deedde inspectiedienst van het ministerie van Buitenlandse Zaken iob in haaromvangrijke Afrika-evaluatie de aanbevelingen, tot nog toe zonder succes,om de kwijtschelding van exportkredietschulden niet langer ten laste te brengenvan de begroting van ontwikkelingssamenwerking, en om bij schuldkwijtscheldingaan ontwikkelingslanden de begroting van ontwikkelingssamenwerkingmet het betreffende bedrag te verhogen, conform de Monterreyconsensusdie zegt dat “resources provided for debt relief should not detractfrom oda resources intended to be available for developing countries”.