Minder pretentie, meer ambitie - Oapen

eder zijn: voorbij hulp kijken239daarin, maar geven we ook internationaal een signaal af (Dervis 2005; InternationalTask Force on Global Public Goods 2006). Ook uit de jaarlijkse nota over deHomogene Groep Internationale Samenwerking (hgis), die in 1997 is ingesteld alsbudgettaire constructie binnen de rijksbegroting, is deze informatie nog niet tehalen. De hgis-lijst brengt weliswaar de buitenlandactiviteiten van verschillendedepartementen in kaart, maar het betreft voor driekwart uitgaven voor officiëleontwikkelingssamenwerking (oda) en er vallen niet veel inzichten uit te halenover hoe de grote hoeveelheid deelterreinen van departementen zich tot elkaarverhouden of tegen elkaar af gewogen zijn (Ministerie van Buitenlandse Zaken2009d).In het verlengde hiervan ligt een interessante uitdaging om alvast te gaan nadenkenover wat er na de mdg’s moet komen. Langzaam begint internationaal hetgesprek op gang te komen over de agenda voor ontwikkeling na 2015, wanneer deMillennium Development Goals bereikt zouden moeten zijn. Doordat de twijfeltoeneemt over de haalbaarheid van zelfs maar een deel van deze mdg’s, komendaarbij al snel fundamentele vragen op tafel, soms opnieuw. Zo is de relatie tussende mdg’s en economische groei en ontwikkeling onduidelijk. Evenzeer niet helderis de relatie tussen mdg’s en internationale publieke goederen. Daarnaast bestaatnog steeds onduidelijkheid over de scope van de mdg’s, en over de vraag wieeigenlijk ‘eigenaar’ is van de mdg’s, of dat zou moeten zijn (dfid 2009a; Manning2009). Het ontwikkelen van een referentiekader dat conceptueel beter in elkaarsteekt, is zeker niet eenvoudig, maar wel een inspirerende uitdaging om straksproductief richting te kunnen geven aan het debat over de wijze waarop ontwikkelingbevorderd moet worden.Politieke sturingInternationale publieke goederen zijn niet alleen van belang voor ontwikkelingsbeleiden veronderstellen van geval tot geval specifieke inhoudelijke kennis.Daarom ligt het niet voor de hand om de algemene verantwoordelijkheid voordeze goederen te leggen bij de bewindspersoon en het departement van ontwikkelingssamenwerking.In plaats daarvan ligt het meer in de rede dat vakdepartementenop hun eigen specifieke werkterrein verantwoordelijkheid nemen voor internationalepublieke goederen, en omdat niet alles tegelijk kan worden aangepakt ener dus prioriteiten gesteld moeten worden, zal ergens op hoog niveau een coördinatiepuntmoeten zijn waar prioriteiten worden gesteld en verantwoord. Daarbijmoeten de belangen van ontwikkelingslanden expliciet worden verwoord. Dat inmoderne politiek-bestuurlijke verhoudingen voor deze coördinatiefunctie hetministerie van Algemene Zaken nadrukkelijker aangesproken zal worden, lijktduidelijk. Of de invulling van die rol verloopt via een speciale onderraad voormondiale ontwikkeling, bij een nieuw te vormen entiteit wordt gelegd, of op nogandere wijze vorm krijgt, is een kwestie van verdere uitwerking.