Minder pretentie, meer ambitie - Oapen

specifieker zijn: hulp professionaliseren221ten en invloedrijke ideeën, zoals de Human Development Index en het conceptglobal public goods, en zijn ook waardevol gebleken voor het uitwerken en stellenvan wereldwijde normen. De vn blinken helaas niet uit in politieke en regisserendemacht. Een ruimere regisserende rol voor ontwikkelingshulp in brede zin isvooralsnog een brug te ver: het is de vraag of het in juli 2007 opgerichte DevelopmentCorporation Forum, dat binnen de vn de ontwikkelingsinspanningen moetbundelen, meer wordt dan een praatcollege.Ondertussen is binnen de vn een waaier van uitvoerende diensten ontstaan. Zois het een versnipperde organisatie geworden, de pogingen van de vn om tot oneun te komen ten spijt. Ook hebben uitvoeringsorganisaties zoals de undp op zijnzachtst gezegd gemengde resultaten. Het had meer voor de hand gelegen om vande undp geen uitvoerder, maar een regisseur te maken. Dat zou passen bij eenoverkoepelende rol van de vn. Dat streven is echter vastgelopen. In de huidigepolitieke realiteit is vooral de vraag aan de orde waar de uitvoerende rollen van devn precies liggen. Zeker bij hulp bij rampen zou Nederland de vn als eerste optievoor de uitvoering moeten zien: het is beter om noodhulp niet door talloze afzonderlijkengo’s en individuele landen te laten uitvoeren. De vn komen dan inbeeld, zeker als de overheid van het ontvangende land niet politiek geïnvolveerdis in het ontstaan van de ramp en geen grote eenzijdige politieke belangen heeftbij de wijze waarop er geïntervenieerd wordt – en dat is vaak zo bij klassiekenatuurrampen. Bij man-made rampen hebben interventies meestal een groterepolitieke lading, en dat beperkt de vn, die zich immers tot overheden moetenzien te verhouden. In dat soort gevallen kunnen interventies beter vorm krijgenvia grote professionele internationale organisaties als het Rode Kruis of ArtsenZonder Grenzen.Selecteren van landen, specialiseren op thema’sWat kan Nederland doen om meer slagkracht te krijgen zolang (nog) geen sprake isvan een gezamenlijke professionele landspecifieke ontwikkelingsstrategie? Hetantwoord ligt voor de hand: streng kiezen tussen landen en onderwerpen, zodathet mogelijk wordt om langdurig en met kennis van zaken en van lokale verhoudingenrelaties aan te gaan met een overzichtelijke aantal landen, waarbij in elkland een veelheid van instrumenten ingezet kan worden en een veelheid vanpartijen een rol kan spelen. Zo ontstaat meer politieke leverage en draagt Nederlandvanzelf al bij aan meer arbeidsdeling tussen donoren. Op dit momentbesteedt Nederland ongeveer veertig procent van zijn hulpbudget aan bilateralehulp. Deze hulp wordt over de hele wereld uitgestrooid, hoewel het landenlijstjeal veelvuldig is ingekort. Dat heeft wel wat opgeleverd, want in de jaren negentigstonden er nog meer dan honderd landen op dat lijstje en op dit moment zijn er‘partnerrelaties’ met 36 regeringen. Daar komen wel de vele contacten tussenNederlandse en zuidelijke ngo’s weer bij, waardoor we in totaal toch meer danhonderd landen in het vizier hebben. Uit figuur 7.4 (blz. 222) blijkt dat Nederland