Minder pretentie, meer ambitie - Oapen

174 minder pretentie, meer ambitieties, en de versterking van het lokale oplossend vermogen (zie ook Janssen2009).GroeiDat groei in ontwikkelingslanden hard nodig is, is niet omdat groei inherent goedis of een doel op zich, maar omdat samenlevingen zich in de regel alleen constructiefkunnen ontwikkelen als er perspectief is op ‘meer’ (zie Stiglitz et al. 2009).Men kan verdedigen dat voor zover westerse landen zich nog kunnen ontwikkelendit vooral is door de nu beschikbare middelen beter te verdelen, en het valt ook teverdedigen dat de ontwikkeling van de wereld als geheel steeds meer een kwestievan (her)verdeling en van duurzaamheid wordt, en steeds minder van doen heeftmet groei. Maar die optie bestaat niet voor ontwikkelingslanden omdat daar groeinodig is om vorm te kunnen geven aan verdere modernisering en om de materiëlevoorzieningen voor burgers te kunnen verbeteren.Martin Ravallion, hoofd van de onderzoeksafdeling van de Wereldbank, heeft datrecent nog eens laten zien (2009b). Zijn startvraag was of ontwikkelingslanden viainterne herverdeling een einde zouden kunnen maken aan absolute armoede(volgens de meest recente norm van de Wereldbank is dat een inkomen van 1,25dollar per dag, in ppp van 2005). Herverdeling zou dan moeten plaatsvinden doormensen die meer verdienen dan wat in de Verenigde Staten als arm beschouwdwordt (13 dollar per dag) een hoger marginaal belastingtarief (mtr, marginal taxrate) op te leggen voor alle inkomsten boven die dertien dollar per dag. Met de zogegenereerde belastinginkomsten zou een land vervolgens kunnen proberen deabsolute armoede uit te bannen door inkomenstransfers en/of socialeprogramma’s. Ravallions conclusie luidt dat er op dit moment twee categorieënlanden zijn: in midden-inkomenslanden kan herverdeling productief zijn, maar inde meeste landen (en dat geldt zeker voor de minst ontwikkelde landen) met eeninkomen van gemiddeld minder dan 2000 dollar per persoon per jaar is om tebeginnen groei nodig, ook om sociale programma’s te kunnen financieren. Om hetconcreet te maken: Brazilië zou aan een marginaal belastingtarief van één procentgenoeg hebben om te kunnen herverdelen, China aan 37 procent. Zou Chinaechter nog een stap vooruit willen zetten om de ruimere armoedegrens van tweedollar per dag te passeren, dan zou een mtr van honderd procent nodig zijn. EnIndia zou zelfs bij een mtr van honderd procent (iets wat uiteraard niet kan) nogmaar twintig procent van de absolute armoede kunnen wegwerken. Groei is,kortom, een absolute voorwaarde om in de meeste ontwikkelingslanden armoedete kunnen bestrijden. Als het gemiddelde inkomen zo laag is als het nu is in veelarme landen, kan herverdeling hoogstens leiden tot, in de woorden van AmartyaSen “het herverdelen van de ellende” (Krueger 2009).Groei is, het kan niet genoeg benadrukt worden, geen doel maar een middel omontwikkeling, opgevat als versnelde modernisering, mogelijk te maken. Weten-