1 - principio.qxd

ceramida 134
ceramida s.f. Composto lípido que conten esfingosina e
un ácido graxo de cadea longa.
cerasina s.f. 1. Glicolípido constituído por galactosa,
esfingosina e ácido lignocérico. 2. Substancia presente na
goma da cerdeira e na doutras árbores. 3. Cerebrósido
normal no sistema nervioso que, en casos patolóxicos, se
acumula en diversos órganos.
cerato- Prefixo derivado do grego keras, -atos, corno, que
indica relación coa córnea, cornos ou con substancias
córneas. Tamén se di querato.
cerato s.m. Preparación medicinal de aplicación externa,
que ten como excipiente unha mestura de cera e aceite, a
diferencia das pomadas que conteñen graxas, e dos
ungüentos que conteñen resinas, máis brando có
emplasto, e actualmente pouco usado.
ceraunofobia s.f. Temor patolóxico ós raios. Tamén se di
astrofobia.
ceraunográfico-a adx. Que leva a marca do raio, aplicado
ás impresións de obxectos próximos que deixa o
raio nos corpos que fere.
ceraunoneurose s.f. Trastorno nervioso traumático
causado polo raio.
ceraunoparálise s.f. Parálise determinada polo raio.
cercaria s.f. Forma larval con cola, de certos vermes
trematodos.
cercenamento s.m. Separación dun tecido superfluo.
cerclaxe s.f. 1. Procedemento para trata-las fracturas
óseas, especialmente da rótula, que consiste en rodea-lo
óso cunha crina ou arame para manter unidos os fragmentos.
2. Operación de desprendemento de retina na
que a coroide e o epitelio pigmentado da retina se poñen
en contacto coa retina sensitiva desprendida mediante
unha banda que rodea a esclerótica, por atrás da inserción
do músculo recto do ollo. 3. Colocación dunha sutura non
absorbible ó redor dun orificio cervical incompetente.
cercocisto s.m. Cisticerco.
cerdeira s.f. Árbore da familia das rosáceas, Prunus
cerasus, da que se preconizou a cortiza como sucedánea
da quina, e da que o froito, a cereixa, é refrescante, acidulado
e laxante.
cerealina s.f. Enzima contido na semente dos cereais,
capaz de transforma-lo amidón en dextrosa.
cerebelar adx. Cerebeloso.
cerebelífugo-a adx. Que procede ou se aparta do cerebelo.
cerebelípeto-a adx. Que se dirixe cara ó cerebelo.
cerebelite s.f. Inflamación do cerebelo.
cerebelo s.m. Porción do encéfalo que ocupa a parte
posterior e inferior do cranio, situada sobre a ponte e o
bulbo e por debaixo do cerebro, dividido en dúas metades
ou hemisferios unidos polo vermis que ten a función de
coordina-lo movemento.
cerebeloso-a adx. Pertencente ou relativo ó cerebelo.
cerebración s.f. 1. Actividade funcional do cerebro. 2.
Fenómeno polo que unha actividade nerviosa sinxela
(por exemplo un reflexo) pasou a ser controlada por
centros máis altos (cerebro). // C. inconsciente. Acción
mental da que o individuo non ten conciencia.
cerebralidade s.f. Forza ou vigor intelectual.
cerebrastenia s.f. Debilidade mental asociada con
lesións cerebrais. Tamén se di encefalastenia.
cerebriforme adx. 1. Semellante ó cerebro ou á substancia
cerebral. 2. Que ten cisuras ou circunvolucións
coma o cerebro.
cerebrífugo-a adx. Que conduce os impulsos dende o
cerebro, centrífugo ou eferente.
cerebrina s.f. Cerebrósido do tecido nervioso, tamén
atopado na xema de ovo, bazo, e outros tecidos.
cerebrípeto-a adx. Que conduce ou procede cara ó
cerebro, aferente ou centrípeto.
cerebrite s.f. Inflamación difusa, non supurada, do
cerebro. Tamén se di encefalite. // C. saturnina. Inflamación
cerebral debida á intoxicación por chumbo.
cerebro s.m. Todo o que queda dentro do cranio agás o
bulbo, a ponte e o cerebelo, porción principal do encéfalo,
que ocupa a parte superior do cranio e consta de
dúas metades denominadas hemisferios, unidas na base
por unha masa de substancia branca, o corpo caloso.
cerebroide adx. Semellante á substancia cerebral.
cerebroma s.m. Encefaloma, neoformación que se atopa
especialmente na substancia branca do encéfalo. Tamén
se di neuroglioma.
cerebromalacía s.f. Encefalomalacía, amolecemento
cerebral.
cerebromenínxeo-a adx. Relativo ó cerebro e ás súas
membranas.
cerebropatía s.f. Encefalopatía., enfermidade do
cerebro. // C. psíquica toxémica. Psicose de Korsakow.
cerebrosa s.f. D-Galactosa, azucre obtido por hidrólise de
diversos cerebrósidos.
cerebrosclerose s.f. Encefalosclerose, forma de inflamación
crónica dos hemisferios cerebrais. Tamén se di arteriosclerose
cerebral.
cerebroscopia s.f. 1. Exame ocular co oftalmoscopio
para descubrir afeccións cerebrais. 2. Exame post mortem
do cerebro.
cerebrose s.f. Afección ou enfermidade do cerebro.
cerebrósidos s.m.pl. Grupo de compostos atopados na
vaíña mielínica do tecido nervioso.