1 - principio.qxd

eructo 274
provocadas por unha alteración xenética que afecta á
síntese dun ou máis enzimas.
eructo s.m. Gas do estómago que se expulsa pola boca.
erupción s.f. 1. Brote súpeto das lesións de localización
cutánea dunha enfermidade. Tamén se di exantema. 2.
Lesión cutánea elemental de calquera tipo: mácula,
pápula, pústula, etc. 3. Saída dun órgano fóra das partes
que o envolven, como consecuencia do seu desenvolvemento
natural. // E. dentaria Comezo da saída dos dentes
pola enxiva. / E. eritematosa pustulosa, vesiculosa, etc
A caracterizada pola formación de eritema, pústulas,
vesículas, etc.
Eryngium Xénero de plantas herbáceas con follas planas
de bordo máis ou menos espiñoso. Comprende unhas 200
especies que medran en climas temperados ou cálidos. As
especies E. campestre e E. maritimum, son empregadas
en forma de infusión como sudoríferas e diuréticas nas
inflamacións vesicais.
Erysimum Xénero de plantas herbáceas que medran en
rexións de clima temperado do hemisferio norte. As especies
E. officinale e E. aureum son tónicas expectorantes
empregadas en infusión e as súas sementes posúen
propiedades cardiotónicas.
Erysipelothrix Xénero de bacterias das que a especie E.
rhusiopathiae é a causante do erisipeloide.
Erythraea Xénero de plantas herbáceas cunhas 40 especies
que medran nas rexións temperadas do hemisferio
norte, entre as que a especie E. centaurium posúe propiedades
tónicas e estomáquicas.
Erythrina Xénero de plantas arbóreas ou arbustivas que
medran en rexións cálidas. Da especie E. corallodendron,
(árbore do coral ou poró), obtense un extracto con propiedades
hipnóticas e sedantes.
Erythroxylon Xénero de plantas arbóreas, arbustivas ou
subarbustivas que medran en rexións tropicais e que
comprenden unhas 100 especies. Da especie E. coca
obtense a folla de coca.
esaxeración s.f. 1. Acción e efecto de esaxerar. 2. Intensificación,
maior actividade da función dun aparello,
referido especialmente ós reflexos.
esbirro s.m. Expulsión violenta, sonora e reflexa de aire
polas vías respiratorias superiores, (nariz e boca), de
carácter espasmódico, que actúa como mecanismo de
defensa das mucosas das vías respiratorias. Tamén se di
espirro.
escabicida adx. 1. Que cura a sarna. // s.m. 2. Producto ou
axente que posúe acción escabicida.
escabiofobia s.f. Temor morboso á sarna.
escabiosa s.f. Planta herbácea da familia das dipsacáceas
da que algunhas especies (Trichera arvensis, Succisa
pratensis), foron utilizadas en medicina como depurativos
e contra a sarna.
escabiose s.f. V. sarna.
escabioso -a adx. Relativo á sarna. Tamén se di sarnoso.
escafandro s.m. Cuberta de tea que cobre a cabeza e a
cara, exceptuando os ollos, dos cirurxiáns durante as
operacións.
escafo- Prefixo do gr. skáphe (pía, gamela), utilizado na
formación de palabras que indican estructuras con forma
de gamela.
escafocefalia s.f. Deformidade do cranio en forma de
quilla producida por osificación prematura da sutura
saxital. Tamén se di esfenocefalia.
escafoide s.m. 1. Óso máis externo da primeira fila do
carpo. // adx. 2. Que ten forma semellante a un barco. //
E. do tarso V. Óso navicular.
escafoidite s.f. Inflamación do óso escafoide. // E.
tarsiana Osteíte causada por un traumatismo no escafoide
do tarso. Tamén se di enfermidade de Köhler.
escala s.f. 1. Serie ordenada de cousas distintas dunha
mesma especie. 2. Serie de liñas de división gravadas nun
instrumento de medición. 3. Serie de valores fixados por
convención para medi-la intensidade dun fenómeno
calquera. 4. Calquera dos tres conductos da cóclea ou
caracol. // E. de acomodación Espacio no que un
obxecto se pode mover sen deixarse de ver. / E. de
Baumé Hidrómetro para determina-lo peso específico
dos líquidos. / E. de Charrière Escala que mide o calibre
das sondas uretrais. / E. de Löwenburg ou escala media
Conducto coclear. / E. do tímpano Conducto timpánico.
/ E. do vestíbulo Conducto vestibular.
escalariforme adx. Que ten forma de escaleira ou de
escala.
escaldadura ou escalda s.f. Queimadura producida por
un líquido ou vapor húmido quentes.
escaldazo s.m. Ardor ou queimura.
escalenectomía s.f. Extirpación dun músculo escaleno.
escaleno s.m. Músculo do colo con tres porcións (anterior,
media e posterior), que en conxunto serven como
axuda na inspiración, para inclina-lo colo e como fixación
da columna vertebral.
escalenotomía s.f. Sección cirúrxica dos músculos escalenos
dun lado preto da inserción nas costelas, practicada
para dimunuí-la actividade respiratoria da porción superior
do tórax na tuberculose pulmonar.
escalpelo s.m. Instrumento cortante dotado dun ou dous
fíos e mango, usado nas diseccións e na cirurxía.
escama s.f. 1. Lamela formada por células epidérmicas
adheridas á superficie da pel. 2. Parte con forma de
escama dalgúns ósos, (escamas frontal, temporal, occipital).
escamocelular adx. Que posúe células escamosas, como
o carcinoma escamocelular.
escamocigomático -a adx. Relativo á porción escamosa
e á apófise cigomática do óso temporal.