1 - principio.qxd

463 melibiosa
epiderme con presencia abondosa de queratinocitos e
melanocitos.
melanoblasto s.m. Célula orixinada na crista neural e
que por un proceso de diferenciación se transforma nun
melanocito.
melanoblastoma s.m. Tumoración derivada dunha proliferación
anormal dos melanoblastos.
melanocarcinoma s.m. Melanoma maligno.
melanocito s.m. Célula dendrítica clara derivada dos
melanoblastos da crista neural desde onde emigra á capa
basal da epiderme e a outras estructuras do organismo.
Sintetiza melanina a partir dun substrato de tirosina
dentro duns órganos celulares especiais denominados
melanosomas, que posteriormente son transferidos ás
células veciñas, proporcionándolle deste xeito a coloración
á pel.
melanocitoma s.m. Hamartoma ou neoplasia composta
de melanocitos.
melanodermatite s.f. Dermatite acompañada dun
aumento do depósito de melanina que proporciona un
aumento da pigmentación da pel.
melanodermia s.f. Estado caracterizado por un aumento
da pigmentación cutánea causado por un exceso de melanina
na mesma.
melanoedema s.m. Edema de tonalidade escura que
aparece no ántrax cutáneo.
melanófago s.m. Denominación das células macrofáxicas
cargadas con pigmento melánico.
melanofóro -a adx. Do que contén ou transporta melanina.
melanoide adx. Semellante á melanina.
melanoleucodermia s.f. Alteración da coloración da pel
caracterizada pola presencia de vitilixe e manchas
pigmentadas.
melanoma s.m. Tumor maligno procedente do sistema
melanocítico da pel e doutros órganos. Pódese orixinar na
pel, nas mucosas ou nas estructuras pigmentadas do
globo ocular. // M. benigno xuvenil Tumor que aparece
principalmente entre os catro e os dez anos, localizado
xeralmente na cara, que medra rapidamente, deténdose
posteriormente o crecemento. Posúe forma cupuliforme e
cor rosada e negra. A súa evolución é totalmente benigna.
Tamén se di nevo de Spitz. / M. de expansión superficial
Melanoma que aparece en calquera parte da superficie
cutánea, xeralmente en idades medias da vida,
formando unha placa discoide, de contorno máis ou
menos irregular, ben definido e algo elevada sobre a pel
veciña. A súa cor é moura ou negra, aínda que tamén
cinsenta. Sobre o mesmo desenvólvese posteriormente
unha formación nodular. / M. maligno Neoplasia
maligna de células pigmentarias, que pode presentarse
sobre unha pel sa ou proceder da dexeneración dun nevo.
/ M. nodular Variedade de melanoma que se inicia como
unha formación hemisférica, verrugosa ou pediculada, de
cor negra, azulada e incluso non pigmentada. Medra rapidamente
facéndose ulceroso.
melanomatose s.f. Doenza caracterizada pola presencia
de múltiples melanomas.
melanoniquia s.f. Ennegrecemento das unllas causado
por pigmentación melánica.
melanopatía s.f. Denominación xeral das doenzas caracterizadas
por unha alteración do sistema de pigmentación
orgánico.
melanoplaquia s.f. Presencia anormal de placas pigmentadas,
principalmente nas mucosas.
melanose s.f. Estado caracterizado pola coloración escura
dos tecidos, a causa do depósito nos mesmos de melanina.
// M. do colon Coloración escura da mucosa do
colon, causada pola presencia de macrófagos cargados de
pigmento melánico dentro da lámina propia. / M. episcleral
Pigmentación negra difusa da esclerótica causada
pola presencia de células cargadas de pigmento melánico.
/ M. falsa Pigmentación escura dun tecido, causada por
un pigmento diferente da melanina. / M. precancerosa V.
lentigo maligno.
melanosoma s.m. Gránulo celular presente no citoplasma
dos melanocitos, que contén tirosinase e sintetiza
o pigmento melánico. Os melanosomas transfírense
posteriormente ós queratinocitos, proporcionándolle
deste xeito a súa coloración á pel.
melanotriquia s.f. Pigmentación negra do pelo.
melanotropina s.f. MSH ou hormona estimulante dos
melanocitos.
melanuria s.f. Emisión de urina de cor escura ou negra.
melarsoprol s.m. Composto orgánico de arsénico, de
fórmula C 12
H 15
AsN 6
OS 2
, que constitúe o único arsenical
aínda utilizado de xeito xeneralizado no tratamento de
enfermidades no home. Emprégase no tratamento das
tripanosomíases. Identifícase coa abreviatura “Mel B”.
melasma s.m. Mancha de cor escura que aparece na pel
da cara a consecuencia de diversos procesos normais ou
patolóxicos.
melatonina s.f. Hormona sintetizada na glándula pineal,
estimulante da función dos melanocitos.
melaza s.f. Líquido consistente, de cor parda escura e
doce, que fica como residuo da cristalización do azucre.
melena s.f. Evacuación intestinal de feces negras, de
aspecto alcatranado, debido á presencia nelas de
pigmentos sanguíneos ou sangue alterado. Típica das
hemorraxias dixestivas.
meli- Prefixo do gr. méli, mélitos (mel) ou do lat. mel,
mellis (mel).
-melia Sufixo do gr. mélos (membro).
melibiosa s.f. Disacárido procedente da melaza.
Mediante un proceso de hidrólise convértese en galactosa
e glicosa.