1 - principio.qxd

25 albulactina
nitróxeno e pequenas cantidades de dióxido de carbono,
argon, e outros gases raros. 2. Erupción cutánea en forma
de gran. 3. Certa irritación dos ollos atribuída a algunha
corrente de aire. // A. alcalino. Amoníaco volátil. / / A.
complementario. Capacidade inspiratoria, aire que pode
ser introducido nos pulmóns por unha inspiración
forzada. / A. comprimido. Aire cunha presión superior á
atmosférica. / A. confinado. Por oposición ó aire libre,
aire máis ou menos viciado pola respiración e combustión.
/ A. de reserva. Volume expiratorio de reserva. / A.
enrarecido. Aire que ten menor presión cá atmosférica. /
A. estacionario. O que permanece nos pulmóns durante
a respiración normal. / A. funcional. O que entra e sae
dos pulmóns durante a respiración normal. / A. líquido.
Aire licuado por medio dunha gran presión, que produce
unha friaxe intensa ó evaporarse. Empregouse para
producir anestesia local e no tratamento da neuralxia e o
zóster. / A. mínimo. O que queda nos pulmóns despois de
abri-lo tórax. / A. residual. Aire que permanece nos
pulmóns despois dunha expiración forzada. / A. suplementario.
Volume expiratorio de reserva, aire que pode
ser expelido cunha expiración forzada. / A. viciado. O
que contén menor cantidade de osíxeno.
akatama s.f. Acatama.
akatisia s.f. Acatisia.
Al Símbolo químico do aluminio.
alacadar v. Alasar, inar.
alactase s.f. Alactasia.
alactasia s.f. Falta do enzima lactase.
alactia s.f. Agalactia.
alado-a adx. Das omoplatas (scapulae alatae) sobresaíntes
nas persoas que teñen o tórax estreito.
alalia s.f. Defecto ou imposibilidade da linguaxe, debido
a unha afección local dos órganos vocais ou por lesións
nerviosas periféricas. // A. cófica. Xordomudez. / A.
idiopática. Xordomudez. / A. mental ou relativa. Forma
observada nos nenos por tartamudez extrema.
alanina s.f. Ácido aminopropiónico, aminoácido non
indispensable para o home, presente en moitas proteínas
e preparado sinteticamente. A forma beta é parte do ácido
pantoténico ou vitamina B 3
.
alantíase s.f. Botulismo.
alantina s.f. Inulina.
alantocorion s.m. Corion auténtico, distinto do corion
primitivo, composto da fusión da parede anterior do saco
alantoico co corion primitivo.
alantoide adx. 1. Parecido á alantoide. 2. En forma de
morcilla. 3. Do animal (mamífero, ave, réptil) no que o
embrión posúe alantoide.
alantoidoanxiopago s.m. Onfaloanxiopago.
alantoína s.f. Substancia cristalizable, diureido do ácido
glioxílico do líquido alantoico, urina dos neonatos e
segregacións de certas larvas de moscas, que pode tamén
formarse pola oxidación do ácido úrico. Empregouse
para estimula-la formación epitelial nas feridas e úlceras.
alantol s.m. Líquido oleoso, aromático, sucedáneo da
creosota na bronquite. Tamén se di inulol.
alantotoxina s.f. Veleno dos embutidos pútridos,
ptomaína que se forma durante o proceso de descomposición
ou toxina secretada polo Bacillus botulinus.
alantoxénese s.f. Desenvolvemento da alantoide.
alanzar v. 1. Lanzar. 2. Vomitar.
alapurina s.f. Lanolina.
alaquestesia s.f. Sensación de tacto experimentada nun
punto distante da rexión tocada.
alar adx. 1. Relativo á axila ou axilar. 2. Relativo a unha
ala.
alasar v. 1. Tornar laso, alongar. 2. Afrouxar. Diminuí-la
presión, a tensión. 3. Arquexar, sufocarse ó andar.
alasoterapia s.f. Tratamento das enfermidades pola
producción de cambios ou alteracións biolóxicas do
estado xeral.
alastrim s.m. Forma leve de varíola observada en moitos
países tropicais, producida por unha cepa menos virulenta.
Tamén se di amaas, milk-pox, paravaríola, sarna
cubana, pseudovaríola, varíola branca, varíola de
India Occidental.
albamicina s.f. Novobiocina.
albedo s.m. 1. Lúnula da unlla. 2. Brancura. 3. Relación
entre a corrente neutrónica que sae dun medio e a que
entra a través dunha superficie límite. 4. Relación entre a
enerxía luminosa que difunde por reflexión unha superficie
e a enerxía incidente. // A. retinae. Edema de retina.
albicans adx. (lat.) Relativo ós corpos brancos mamilares
na base do cerebro e ó corpo amarelo do ovario en estado
cicatrizal ou involutivo.
albiduria s.f. Urina pálida ou branca, quiluria.
albinismo s.m. Alteración da pigmentación na pel, pelo e
ollos, debida á anomalía conxénita na conversión da tirosina
en melanina, que se dá con fotofobia e astigmatismo.
Tamén se di acromía, acromodermia, acromatosia,
leucodermia. // A. adquirido. Vitilixe. / A. parcial.
Ausencia conxénita de pigmentación en determinadas
zonas.
albino-a adx. Que sofre albinismo.
albinoidismo s.m. Falta conxénita de pigmento no pelo,
pel e ollos, pero menos intensa có albinismo.
albinuria s.f. Albiduria.
albo,-a adx. Branco, aplicado a certas enfermidades ou
partes anatómicas.
albocinéreo-a adx. Que contén substancia gris e branca.
albulactina s.f. Lactalbumina.