1 - principio.qxd

adiostimulación 666
radiostimulación s.f. Estimulación polo emprego de
raios X en pequenas doses para conseguir fenómenos de
estimulación funcional.
radioterapéutica s.f. Radioterapia.
radioterapia s.f. 1. Tratamento das enfermidades por
medio de radiacións, sobre todo as oncolóxicas. 2. Tratamento
polo radio ou polos seus sales. // R. de contacto
Emprego de radiacións brandas procurando aplica-la
radiación no foco tumoral preservando os tecidos peritumorais.
/ R. de movemento Técnica de radioterapia antitumoral
na que se fai xira-lo tubo ou o enfermo tomando
o tumor como centro do movemento circular. Ó variar
continuamente o punto de incidencia conséguese que os
tecidos peritumorais reciban doses mínimas. / R. endocavitaria
Terapéutica na que contacta directamente o
radioelemento coa zona tumoral. / R. profunda Radioterapia
que emprega voltaxes de 200-300 KV. Aplícase
directamente sobre o tumor, especialmente en tumores
internos. Tamén se di radioterapia convencional ou de
ortovoltaxe. / R. semipenetrante Intermedia entre a
radioterapia superficial e a profunda. / R. superficial
Radioterapia na que a pel absorbe a radiación. A voltaxe
empregada non chega ós 100 KV.
radiotomía s.f. Radiografía seriada por planos. Tamén se
di tomografía.
radiotoxemia s.f. Toxemia causada polas radiacións.
radiotóxico s.m. Substancia radioactiva que ten un efecto
tóxico á parte da súa radioactividade.
radiotropismo s.m. Tropismo influído polas radiacións.
radióxeno-a ou radioxénico-a adx. Que produce raios
X ou ben ten lugar pola acción destes.
radon s.m. Elemento radioactivo gasoso incoloro obtido
por desintegración do radio, con peso atómico 222 e
símbolo Rn. Utilízase en radioterapia e aplícase almacenado
en tubos sobre certos tumores.
rafe s.m. Liña prominente ou rego que marca o sitio de
unión das metades dunha estructura simétrica, como a do
escroto, perineo, padal, etc.
-rafia Sufixo do grego, sutura.
rágade ou ragadía s.f. Escoriación superficial da pel que
adoita aparecer arredor dos orificios naturais a nivel da
unión cutáneo-mucosa. Tamén se di fisura.
ragadiforme adx. En forma de fisura ou de rágade.
ragocito s.m. Leucocito polinuclear que presenta granulacións
citoplasmáticas e que contén combinacións de IgG,
IgM e de fibrina. Atópase no líquido sinovial na poliartrite
crónica.
ragoide adx. Que ten forma de uva, como a úvea.
raia s.f. Sinal, fendedura longa e estreita. // R. branca de
Sergent Liña branca que aparece no abdome na insuficiencia
renal ó fretalo cun obxecto con punta.
raiado-a s.m. 1. Legrado uterino de tipo biópsico. Tamén
se di microlegrado. // adx. 2. Que ten raias, sucos ou
estrías. 3. Disposto en forma de raios. 4. Que está
formado por raios diverxentes.
raial adx. Relativo a un raio.
raiante adx. Que diverxe a partir dun centro común.
raigón s.m. Raíz dun dente que permanece no alvéolo
dentario despois da destrucción da coroa.
raio s.m. 1. Descarga eléctrica, radioactiva, actínica, etc.
2. Liña de luz ou calor. 3. Cada un dos trazos ou formacións
rectilíneas que, partindo dun centro, se distribúen
en tódalas direccións. // R. actínico Raio luminoso que
causa cambios químicos, por exemplo, os raios solares. /
R. alfa Os formados por átomos de helio sen os seus
electróns periféricos, emitidos polos elementos radioactivos.
Son moi penetrantes. // R. beta Os constituídos por
partículas de radio 2.000 veces máis pequenas cás partículas
de raios α, de velocidade que pode ser similar á da
luz e cun poder de penetración moi grande. Están
cargados de electricidade negativa. Son desviados por un
imán. Constitúen o 19 % da radiación total do radio.
Poden ser brandos, duros e medianos. / R. catódicos Os
constituídos por electróns que flúen nun tubo de baleiro,
en ángulo recto con respecto á superficie do cátodo, e
afastándose do mesmo independentemente da posición
do ánodo. Desprázanse en liña recta, agás que sexan
desviados por un campo eléctrico ou magnético, e
impregnan placas fotográficas, estimulan a fluorescencia
de diversas substancias e xeran raios X. / R. cósmicos
Ondas electromagnéticas que chegan á Terra desde o
espacio interplanetario, parecidas ós raios gamma do
radio, pero de lonxitude de onda menor, e maior poder de
penetración. / R. de Becquerel Raios emitidos polo
uranio. Foron os primeiros que se descubriron. Posúen as
propiedades penetrantes dos raios X, pero son susceptibles
de seren polarizados, reflectidos e refractados. / R.
delta Constituídos por radiacións moi penetrantes de
radio ou doutras substancias radioactivas. / R. gamma
Radiación electromagnética de curta lonxitude de onda
emitida polo núcleo dun átomo durante unha reacción
nuclear. Están formados por fotóns de alta enerxía, que
non teñen masa nin carga eléctrica e viaxan á velocidade
da luz / R. infravermellos Raios do espectro solar invisible,
cunha lonxitude de onda entre 770 e 50.000 nm. e
de efectos térmicos. / R. láser V. láser. / R. ultravioleta
Raios do espectro solar invisible, de lonxitude de onda
entre 400 e 20 nm., con propiedades actínicas, químicas
e bactericidas. / R. X Radiación electromagnética de
lonxitude de onda máis curta cá lonxitude de onda da luz
visible, que se produce cando os electróns que viaxan a
alta velocidade chocan contra certos materiais como o
tungsteno. Poden atravesa-la maior parte das substancias
e utilízanse para investiga-la integridade de certas estructuras,
para destruír tecidos tumorais enfermos, e para
conseguir imaxes fotográficas con fins diagnósticos.
raíz s.f. 1. Feixe de fibras nerviosas que se unen a outros
fascículos formando un tronco nervioso. 2. Parte dun