1 - principio.qxd

osteocondromatose 554
osteocondromatose s.f. Estado caracterizado pola
presencia de múltiples osteocondromas.
osteocondropatía s.f. Condrodistrofia.
osteocondrosarcoma s.m. Sarcoma formado por
elementos óseos e cartilaxinosos.
osteocondrose s.f. Osteocondrite. // O. da cabeza do
fémur Osteocondrite deformante da cadeira. / O. da
tuberosidade da tibia Enfermidade de Osgood-
-Schlatter. / O. das vértebras Cifose dorsal xuvenil. / O.
do óso navicular Escafoidite tarsal ou enfermidade de
Köhler. / O. do semilunar Enfermidade de Kienboeck.
osteócopo s.m. Dor intensa nun ou en máis ósos, que
xeralmente é síntoma de sífilis ósea.
osteocranio s.m. Cranio fetal en proceso de osificación.
osteodentina s.f. Dentina que se asemella ó óso.
osteodermia s.f. Presencia de depósitos óseos na pel
causados por diversas afeccións.
osteodesmose s.f. 1. Osificación dun tendón. 2. Formación
de óso e de tendón.
osteodiastase s.f. Diastase ou separación dun ou de dous
ósos.
osteodinia s.f. Dor nun ou en máis ósos.
osteodistrofia s.f. Alteración da formación ou da nutrición
do tecido óseo, que provoca deformacións óseas.
Tamén se di distrofia ósea. // O. deformante Enfermidade
ósea de Paget, ou osteíte deformante. / O. fibrosa
xeneralizada Osteíte fibrosa quística. / O. renal
Conxunto de alteracións óseas debidas a unha insuficiencia
renal crónica na que o aumento dos fosfatos
produce diminución da calcemia sérica, que dá lugar a un
incremento da actividade compensadora da glándula
paratiroide, a cal estimula a actividade osteoclástica,
causando lesións esqueléticas, desmineralización ósea,
etc.
osteoencefaloma s.m. Tumor encefaloide dun óso.
osteoencondroma s.m. Osteocondroma.
osteoepífise s.f. Epífise ósea.
osteofaxia s.f. Alimentación con ósos para poder usa-los
seus fosfatos.
osteofima s.m. Tumor ou neoplasia ósea.
osteófito s.m. Producción ósea que se desenvolve a
expensas do periósteo na proximidade dun foco inflamatorio
crónico.
osteofitose s.f. Exostose.
osteoflebite s.f. Inflamación das veas dun óso.
osteófono s.m. Audífono.
osteografía s.f. Osteoloxía.
osteohalistérese s.f. Perda ou defecto de elementos
minerais nos ósos.
osteoide adx. 1. Semellante ó óso, como algúns tumores.
2. Producción ósea que se observa arredor das articulacións,
tumores, etc., nas persoas anciás. 3. Tecido óseo
novo antes da calcificación.
osteoidoma s.m. Tumor do tecido osteoide.
osteolarinxectasia s.f. Telanxiectasia dos capilares dun
óso.
osteolipocondroma s.m. Condroma formado por
elementos óseos e adiposos.
osteolipoma s.m. Lipoma con elementos óseos.
osteólise s.f. 1. Destrucción progresiva de tecido óseo. 2.
Perda de sales de calcio dos ósos.
osteólito s.m. Óso petrificado.
osteoloxía s.f. Tratado sobre os ósos.
osteoma s.m. Tumor benigno formado de tecido óseo ben
diferenciado, que lle afecta sobre todo ó cranio. // O. dos
cabalistas Miosite osificante. / O. ebúrneo Osteoma
formado por laminiñas óseas concéntricas, sen vascularización
sanguínea, que se desenvolve sobre todo na cara
interna dos ósos craniais. / O. homoplásico Osteoma
desenvolvido nun óso. / O. medular Osteoma esponxoso.
/ O. sarcomatoso Osteosarcoma.
osteomalacía s.f. Trastorno metabólico dos ósos que se
caracteriza por unha desmineralización esquelética xeneralizada
debida a unha insuficiencia da fixación do
fósforo e do calcio sobre a matriz ósea, e que aparece
principalmente despois de embarazos repetidos. Produce
fraxilidade dos ósos, que se volven ineficaces para
realiza-las súas funcións, asociada con dores óseas,
astenia progresiva, e acaba producindo a morte. Débese a
un trastorno endócrino que causa unha deficiencia de
vitamina D. // O. infantil Raquitismo.
osteomalacose s.f. Osteomalacía.
osteomatose s.f. Formación de osteomas múltiples.
osteómera s.f. Osteocoma.
osteometría s.f. Disciplina que se ocupa da medición dos
ósos ou do esqueleto.
osteomielalxia s.f. Dor na medula ósea.
osteomielite s.f. Infección pióxena do óso e da medula
ósea. // O. aguda Enfermidade da etapa do crecemento
de etioloxía estafilocócica, que adoita caracterizarse por
inflamación da substancia medular metafisaria, con
formación de pus, e con afectación do estado xeral.
Tamén se di osteíte flegmonosa, osteíte traumática. / O.
crónica Osteomielite que segue habitualmente a unha
osteomielite aguda non diagnosticada ou tratada tardiamente,
caracterizada por rarefacción e condensación ósea
e formación de abscesos. A súa causa principal é a tuberculose.
osteomielodisplasia s.f. Displasia ósea caracterizada
por diminución do espesor do óso, co conseguinte