1 - principio.qxd

507 neurose
neuropatía s.f. Trastorno funcional, cambio patolóxico,
ou ámbalas dúas cousas, do sistema nervioso periférico,
forma non inflamatoria, especialmente as dexenerativas,
que lles afecta ós nervios periféricos. // N. de atrapamento.
Neuropatía por inflamación dos tecidos adxacentes
ó nervio ó que comprimen. / N. intersticial hipertrófica
progresiva. Trastorno hereditario que se
caracteriza por polineuropatía periférica progresiva,
debido ó engrosamento e esclerose das fibras mielínicas,
por hiperplasia do tecido conxuntivo intersticial. Tamén
se di enfermidade de Déjerine-Sottas. / N. peroneal.
Afección familiar, habitualmente de herdanza dominante,
que se caracteriza por amiotrofia selectiva dos músculos
da rexión anteroexterna da perna e, máis tarde, os da
man. Tamén se di enfermidade de Charcot-Marie-
-Tooth. / N. radicular sensitiva hereditaria. Neuropatía
sensitiva distal que lles afecta ás catro extremidades, con
dores radiculares, trastornos tróficos dos pés (acropatía
ulceromutilante familiar de Thévenard) e xordeira, habitualmente
hereditaria, aínda que se teñen descrito formas
esporádicas en relación con diabete, alcoholismo e
desnutrición. Tamén se di síndrome de Denny-Brown.
neuropático -a adx. Pertencente ou relativo á neuropatía.
neuropatoloxía s.f. Rama da medicina que estudia os
aspectos morfolóxicos das enfermidades do sistema
nervioso.
neuropatoxenia s.f. Desenvolvemento das enfermidades
do sistema nervioso.
neuropatoxenicidade s.f. Capacidade de producir
cambios patolóxicos no tecido nervioso.
neuropilema s.m. Neurópilo.
neurópilo s.m. Sistema de conexións multineuronais
establecida a modo de rede fina entre dendritas e neuritas
das neuronas e das células de neuroglía no sistema
nervioso central e nalgunhas partes do sistema nervioso
periférico.
neurópira s.f. Febre nerviosa.
neuroplasma s.m. Protoplasma basófilo indiferenciado
da célula nerviosa, substancia cementante das neurofibriñas,
axoplasma.
neuroplastia s.f. 1. Cirurxía plástica reparadora dun
nervio. 2. Producción, cicatrización ou rexeneración dos
nervios.
neuropodio s.m. Terminación bulbar dun axon nun tipo
de sinapse.
neuroporo s.m. Extremo aberto do tubo neural primitivo
nos estadios embrionarios precoces.
neuropotencial s.m. Enerxía da célula nerviosa.
neuropraxia s.f. Sección funcional ou bloqueo transitorio
da conductibilidade nerviosa.
neuroprobasia s.f. Propiedade que posúen certos virus
neurótropos de progresar ó longo dos nervios.
neuropsicoloxía s.f. Rama da neuroloxía que estudia a
relación entre a conducta e as estructuras cerebrais.
neuropsicopatía s.f. Afección do sistema nervioso que
cursa con trastornos psíquicos.
neuropsiquiatría s.f. Rama da medicina que inclúe a
neuroloxía e a psiquiatría.
neuropsíquico-a adx. Nervioso e psíquico ó mesmo
tempo.
neuropticomielite s.f. Neuromielite óptica de Devic.
neuroqueratina s.f. Variedade de queratina que se considera
constituínte da trama de sostemento da vaíña de
mielina das fibras nerviosas mielínicas.
neuroquímica s.f. Rama da neuroloxía que estudia a
química do sistema nervioso.
neuroquitina s.f. Neuroqueratina que forma a trama de
sostemento das fibras nerviosas.
neurorradioloxía s.f. Ciencia que se ocupa do estudio
radilóxico do sistema nervioso.
neurorrafia s.f. Neurosutura, unión, xeralmente por
sutura, das partes dun nervio dividido.
neurorrecidiva s.f. Empeoramento dos síntomas neurolóxicos
da sífilis.
neurorretinite s.f. Inflamación do nervio óptico e da
retina.
neurorrexe s.f. Exérese dun nervio.
neurosarcocleise s.f. Operación para o tratamento das
neuralxias, que consiste na reducción da compresión do
nervio afectado mediante a resección parcial do conducto
óseo que atravesa ou no transplante do nervio ós tecidos
brandos.
neurosarcoma s.m. Tumor maligno con elementos
neuromatosos.
neurosclerose s.f. Neuroesclerose.
neurose s.f. Trastorno emocional causado por conflictos
non resoltos, nos que a ansiedade é a característica principal,
que se manifesta con síntomas diversos, dos que o
paciente é consciente do seu carácter patolóxico, e non
presentan desorganización importante da personalidade,
o que a diferencia das psicoses. // N. accidental. Neurose
con síntomas histéricos, causada por accidente ou traumatismo.
/ N. actual. Para Freud, neurose que ten a súa
orixe en conflictos presentes, causados por insatisfacción
sexual (neuroses de angustia, neurastenia). / N. de ansiedade.
Caracterízase por angustia, medo mórbido e inxustificado
e diversos síntomas somáticos. Para Freud está
relacionada cunha insatisfacción sexual. Tamén se di
neurose de angustia. / N. depresiva. Neurose caracterizada
pola presencia de síntomas depresivos relacionados
cun conflicto interno ou cun acontecemento identificable.
/ N. fóbica. Neurose que ten como síntoma principal
unha fobia, constituída por desprazamento da angustia
sobre obxectos, persoas, animais ou situacións (obxecto